نویسنده : حدیث

این روزها موش داونی اردوغان و ترکیه در منطقه همچنان ادامه دارد ... این بار و در بازی جدید که اسرائیل و آمریکا برای ترکیه تدارک دیده اند ، قرار بر این شده که برای رسیدن به اهدافشان این بار بر روی کرد های منطقه دست بگذارند ... البته این بازی دارای چند وجه است و در واقع قصد دارند با یک تیر چندین نشان را هدف گیری کند ...

در دورنمای کلی این بازی چند نقطه حساس و هدف اصلی وجود دارد که زیر مجموعه اجرای سیاستهای تجزیه طلبانه برای احیای آبروی از دست رفته غرب در منطقه است :

  1 – تحریک کردهای منطقه برای دست یابی به رویای دیرین شان یعنی اتحاد و تشکیل کشور کردستان واحد ، که در این حالت به راحتی با یک ترفند چندین کشور مستقل و قدرتمند منطقه را به میدان آَشوب و درگیریهای داخلی می کشانند .

 2- دستور به اردوغان برای حمایت ظاهری از کردهای منطقه و دادن قول حمایتهای مالی و نظامی  از جانب اربابش آمریکا .

3- اضافه کردن نفت به آتش درگیری های سوریه برای فشار جهت براندازی حکومت بشار اسد .

 4- استفاده از توان مالی عربستان و قطر در هدایت این بازی .  

شروع بازی از خانه اول ، یعنی مرکز حکومت کردها در عراق خواهد بود . عراقی که این روزها جزو اهداف اصلی برای سیاستهای تجزیه طلبانه قرار دارد . همانطور که ذکر شد این برنامه چندین بازیگر دارد . بازی خورده اول ، اردوغان است که همچنان در حال حرکت روی امواجی است که قطعاً یک روز خودش را سرنگون خواهد کرد . بازی خورده دوم مسعود بارزانی ، رهبر کردستان عراق است که این روزها سر و گوشش بد جور می جنبد برای بر هم زدن نظم عمومی و امنیت ملی کشور مسلمان عراق . 

اردوغان که این روزها بد جور دچار توهم شده است ، قراردادی محرمانه با رئیس اقلیم کردستان عراق امضاء کرده که مثلاً به خیال خود بتواند از این طریق کردهای مستقر در سوریه را علیه حکومت بشار اسد بشوراند . گرچه مرحله اول این طرح که جلب حمایت کردهای عراق در عوض به رسمیت شناختنشان از سوی ترکیه بود ، با این توافقاتی که صورت گرفته ، عملی شد ولی اردوغان انگار به خواب زمستانی فرو رفته و اصلاً متوجه بازی خوردگی اش نیست .

اولاً در این جریان کردهای سوریه پیشنهاد بارزانی را فعلاً نپذیرفته اند و ثانیاً از طرف دیگر ترکیه با این کار عملاً دارد به اوجالان پیشنهاد صلح می دهد ... باید دید آمریکا چه قولی به ترکیه داده است که حاضر شده وارد محوطه ای شود که قطعاً به ضررش خواهد بود . همانطور که پذیرفته شدن این طرح از سوی کردهای سوریه فعلاً منتفی اعلام شده ، احتمالاً اوجالان هم در این بازی همانند همیشه بر درخواست خود مبنی بر اعطای حق تشکیل سرزمین خودمختار در این بازی می ماند ... ثالثاً در این جریان سازی منفی ، بشار اسد به کمک مشاور قدرتمند خود (I.R.O.I ) قبل تر از اینها دست آمریکا و ترکیه مزدور را خوانده بود و توانسته است با جلب نظر و به رسمیت شناختن کردهای سوریه ، تا حدی جلوی این ترفند را بگیرد ... اظهارات جمال ملا محمود ( دبیر کل حزب دموکرات کردی سوریه ) هم دلیلی بر این مدعاست که گفته :  " مناطق کرد نشین سوریه کاملاً امن هستند و نیازی به نیروهای ائتلافی برای کمک به خود در سوریه وجود ندارد . "

در این بین در چند منطقه از سوریه مانند : " عفرین " گروه نظامی به اصطلاح ارتش آزاد که گروهی ائتلافی از شاخه های نظامی کردستان عراق و سوریه است ، تحرکاتی را انجام داده است ولی با این رویه ای که در پیش است ، به نظر می رسد این موش دوانی های اردوغان و بارزانی در بین کردهای سوریه ، راه به جایی نبرد ، البته  مسائل چنان به هم پیچیده اند که شاید نتوان تحلیل درستی از اوضاع جاری ارائه داد ولی هر چه که هست این بازی فقط و فقط به نفع اسرائیل و آمریکا در منطقه به پایان خواهد رسید .

ترکیه در این بازی فقط غیر مستقیم اجازه دخالت در امور شخصی کشور خود را به آمریکا و اسرائیل نداده است ، بلکه با این تحرکات گسترده ای که شروع کرده ، در واقع بدون در نظر گرفتن حقوق بین الملل آشکارا در حال دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر است ... این که ترکیه نمی تواند ببیند کشور شیعی و قدرتمند در کنارش در حال قدرت گرفتن است ، دلیل نمی شود بخواهد در امور داخلی عراق دخالت کند . البته این دخالت در راستای سیاست تجزیه طلبی آمریکا در منطقه است .

اگر از نمایی دور به این مسائل و جریانات نگاه کنید ، به وضوح می بینید که چه تحرکات و تحریکاتی در گوشه گوشه نقشه خاورمیانه در حال اجراست و تمام این بازی ها برای این است که کشورهای منطقه را همیشه درگیر هم نگه دارند تا از این آب گل آلود ماهی های بزرگ و عظیم الجثه برای خود صید کنند ... مخصوصاً که این روزها هم اوباما در حال کلنجار رفتن با کنگره است برای دریافت کمکهای مالی بیشتر و به شدت برای رفع بحرانهای مالی ایالات متحده در فشار است ، تا آنجا که حتی طرح سوال از وی در کنگره مطرح است ( البته قطعاً سرانجام سوال از وی ، مثل سرانجام سوال از رئیس جمهور خودمان نخواهد بود )  و اوباما برای فرار از این فشار به دستیابی به منابع عظیم کشورهای خاورمیانه احتیاج شدیدی دارد .