محرک‌ها ، چالش‌ها و پیامدهای منطقه‌ای و عربی رویدادهای اخیر :

اول ) محرک‌ها و انگیزه‌های اوج‌گیری و گسترش اعتراضات:

1ـ ناامیدی فراگیر

2ـ تقویت ادراک و شناخت جامعه از واقعیت‌های تلخ اجتماعی

3 ـ افزایش میل و اشتیاق به زندگی آزادانه و برخورداری از کرامت انسانی

4ـ افزایش شیوه‌های سرکوبگرانه حکومت‌ها و قدرت مطلقه دستگاه‌های امنیتی

دوم ) چالش‌های پیش روی انقلاب‌های مذکور :

1 ـ نبود رهبری که می‌تواند باعث انحراف از مسیر اصلی باشد .

2ـ نقش نیروهای مسلح که در مصر و تونس تسهیل‌کننده فرایند انتقال قدرت بوده‌اند اما این نگرانی وجود دارد که نقش تعیین کننده تری‌در فرایند سیاسی داشته باشند .

3 ـ نقش کمرنگ نخبگان و نهادهای سیاسی متعارف که در عمل از حرکت اعتراضی جوانان و بدنه اجتماع عقب مانده‌اند و تنها با ایفای نقش مشارکتی بسنده کرده‌اند .

این ویژگی می‌تواند در مراحل بعدی به تضعیف بعد فکری و پشتوانه فرهنگی ، سیاسی و نهادهای انقلاب‌ها منجر شود .

سوم ) پیامدهای عربی و منطقه‌ای احتمالی در صورت هدایت در مسیر مناسب ) :

1 ـ استقلال بیشتر نظام‌های سیاسی عربی و کاهش وابستگی به نیروهای خارجی

2 ـ توجه بیشتر به منافع ملت‌های عرب و قضایای مهمی چون قضیه فلسطین .

3 ـ احیای نقش مصر به عنوان یک کنشگر منطقه‌ای مهم و تاثیرگذار

4 ـ ایجاد چالش‌ها و تهدیدهای جدی برای رژیم صهیوتیستی در قالب تغییر مسیر مدیریت فرایند گفتگوها

5 ـ از سرگیری روابط دیپلماتیک مصر و ایران به عنوان دو وزنه منطقه‌ای

6 ـ تقویت همکاری‌های عربی و ترکیه در مسئله فلسطین در جهت تضعیف رژیم صهیونیستی

7 ـ شکل‌گیری گونه ای جدید از کنشگرایی منطقه‌ای .

وجوه مشترک قیام‌های کشورهای اسلامی و عربی در منطقه :

1 ـ روح کلی حاکم بر تحولات اخیر ، تظاهرات مسالمت‌آمیز و عدم خشونت است .

2 ـ هدف قیام‌ها آزادی‌خواهی ، استبدادستیزی و دموکراسی‌طلبی است .

3 ـ صبغه خارجی تحولات کم‌رنگ و کم‌فروغ است .

4 ـ فقدان رهبری کاریزماتیک مانند انقلاب‌های بزرگ .

5 ـ عدم محوریت احزاب شناخته‌شده و یا حتی غیررسمی ( منشا تحولات احزاب نیستند).

6 ـ بهره‌مندی از خردجمعی ، تمرکز بر مشترکات و فرایند مطالعات حداقلی است .

7 ـ نقش مسلط و بارز فن‌آوری‌های ارتباطی ( فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی ) .

عوامل الهی انقلاب مصر :

     1 - فقرستیزی و عدالت‌طلبی ،

    2 - استبدادستیزی و مطالبه مردم‌سالاری دینی  و حاکمیت ملی ،

    3 - استقلال‌طلبی و سلطه‌ستیزی علیه آمریکا و اسرائیل و عزت‌طلبی ،

    4 - مطالبه حکومت اسلامی .

با این تفاسیر و عناوین رخداد داده در انقلابهای منطقه بخصوص انقلاب مردمی مصر ، نمی توان انتظارات محمد مرسی را در این اوضاع و احوال ، عادی و از روی دلسوزی و برای احقاق حقوق حقه مردم انقلابی دانست ... باید به مردم حق داد که از ریسمان سیاه و سفید بهراسند ... در هر حال مرسی باید به یاد داشته باشد و مرور کند روند تحولات منطقه ، بخصوص کشور خودش و انقلاب مردم خودش را ، تا به سرنوشت حسنی مبارک دچار نگردد ...