چه خوب می شد اگر تمام غم دنیا شکستن نوک مداد دوران کودکی مون بود .از همون روزها تا حالا ، هر روز که بزگتر می شدیم چیزهای زیادی وارد زندگی مون می شد  و ما بدون اینکه یقینا خواسته باشیم و بی  هیچ مقاومتی به اونها دل می بستیم به اشیاء دور و بر مون ، به آدمهای اطراف مون ..... به کیف مدرسه ، به کتاب علوم ، به جا مادی آهنربایی ، به بچه های محله ، به دوستان مدرسه و.... . این عادت همینطور با ما بزرگ شد . وقتی درس نمی خواندیم انتظار نمره از معلم داشتیم ( اگر اهل تقلب نبودیم !)  ، اگر با توپ شیشه اتاق را می شکستیم انتظار وساطت از مامانمون رو داشتیم که به بابا مون چیزی نگه ، و هزارها از این اگه ها .... . بزرگتر که شدیم اینقدر دور و برمون شلوغ شد که حتی برای روزی هم از غیر اهلش استدعا داشتیم .
قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین
لحظه لحظه های زندگی مون رو که از دست می دادیم  ، همونقدر از خدا غافل می شدیم . اینقدر راههای دو رو بر مون رو اشغال کردیم که یاد مون رفت شاید خدا پشت خط باشه . همون خدایی که با این همه بی معرفتی ما  ، هنوز هم مارو دوست داره و .... . وما هم اصلا خجالت نمی کشیم !!!! 

از امام صادق (ع) در کتاب اصول کافی آمده که خداوند متعال می فرماید :
«...کـیـسـت که در گرفتاریهایش به من امیدبسته و من امیدش را قطع کرده باشم ؟ کیست که در کـارهـاى بـزرگـش بـه مـن امـیـدوار گـشـتـه و من امیدش را از خود بریده باشم ، من ارزوهاى بـنـدگـانـم را نـزد خـود مـحـفـوظ داشـتـه و انـهـا بـه حفظ و نگهدارى من راضى نگشتند و اسمانهایم را از کسانیکه از تسبیحم خسته نشوند (فرشتگان ) پر کردم و به انها دستور دادم کـه درهـاى مـیـان مـن و بـنـدگـانـم را نـبـنـدنـد. ولى انـهـا بـقـول من اعتماد نکردند، مگر ان بنده نمیداند که چون حادثه اى از حوادث من او را بکوبد، کـسـى جـز بـاذن من انرا از او برندارد، پس چرا از من روى گردانست ، من با جود و بخشش خـود انچه را از من نخواسته به او مى دهم سپس انرا از او مى گیرم ، و او برگشتش را از من نمیخواهد و از غیر من میخواهد؟
او دربـاره مـن فـکـر مـى کـنـد کـه ابـتـدا و پیش از خواستن او عطا مى کنم ، ولى چون از من بـخـواهـد بـسـائل خـود جـواب نـمـى گـویـم ؟ مـگـر مـن بـخـیـلم کـه بـنـده ام مـرا بخیل مى داند؟ مگر هر جود و کرمى از من نیست ؟ مگر عفو و رحمت دست من نیست ؟
مگر من محل ارزوها نیستم ؟ پس که مى تواند ارزوها را پیش از رسیدن به من قطع کند (که مى تواند ارزوها را جز من قطع کند) ایا انها که بغیر من امیددارند نمى ترسند؟ (از عذابم یـا از بـریـدن ارزویـشـان یـا از مـقـام قـربـم یـا از قـطـع نـعـمـتـهـایـم از انها) اگر همه اهل اسمانها و زمینم به من امیدبندند، و به هر یک از انها باندازه امیدوارى همه دهم ، بقدر عضو مـورچـه اى از مـلکـم کـاسته نشود، چگونه کاسته شود از ملکى که من سرپرست او هستم ؟ پـس بـدا بـه حـال انـهـا کـه از رحـمـتـم نـومـیـدنـد، و بـدا بحال انها که نافرمانیم کنند و از من پروا  نکند.»
(اصول کافی باب واگذاران امر به خدا و توکل به او)

و خداوند می فرماید : 

(عربی ) فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ

(فارسی ) به سبب رحمت خداست که تو با آنها اینچنین خوشخوی و مهربان هستی اگرتند خو و سخت دل می بودی از گرد تو پراکنده می شدند پس بر آنها ببخشای و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با ایشان مشورت کن و چون قصد کاری کنی بر خدای توکل کن ، که خدا توکل کنندگان را دوست دارد

( انگلیسی ) Thus it is due to mercy from Allah that you deal with them gently, and had you been rough, hard hearted, they would certainly have dispersed from around you; pardon them therefore and ask pardon for them, and take counsel with them in the affair; so when you have decided, then place your trust in Allah; surely Allah loves those who trust.

(آلمانی ) Und in Anbetracht von Gottes Barmherzigkeit warst du mild zu ihnen. Wenn du grob und hartherzig gewesen wärest, wären sie dir davongelaufen. Verzeih ihnen nun und bitte (Gott) für sie um Vergebung, und ratschlage mit ihnen über die Angelegenheit! Und wenn du dich (erst einmal zu etwas) entschlossen hast, dann vertrau auf Gott! Gott liebt die, die (auf ihn) vertrauen.

(ترکی  )Allah"?n rahmetiyle onlara kar?? yumu?ak davrand?n, yoksa kaba ve kat? yürekli olsayd?n mutlaka yan?ndan ayr?l?p gi derlerdi. Ba???la onlar?, yarl?ganmalar?n? dile onlar?n, i? hususunda dan?? onlarla. Fakat i?e giri?meyi de kurdun mu dayan Allah"a. ‍üphe yok ki Allah, dayananlar? sever.