تقدیم به روح بزرگ مادر شهیدان رحیمی که سالها چشم انتظار یادگاری از فرزندش ماند و بیقراریش سرانجام او را به آسمان برد ....

اتل متل یه قصه

یه قصه پر غصه

قصه درد دوری

شبهای کم صبوری

از اون روزی شروع شد

غصه ، قصه ما

که یه عاشق شیدا

رفتش تو دل دریا

اونجا که پا بذاری

تو اون دریای آبی

چشمات فقط می بینه

یه دنیا بی قراری

نی ، خورشید ، قایق

جوون ، امام ، عاشق

پرنده ، بال ، پرواز

قصه ، اوج ، احساس

تو اون سکوت دریا

هور رو نگو ، خدایا

همش دلش شور می زد

برای عاشق ما

سکوت شکست ، نی شکست

پرنده ی بیقرار ، بال و پرش هم شکست

شکست به رسم دنیا

پرید به رسم اخری

سرت رو درد نیارم

مادر این پرنده

از اون سالها ، تا امروز

نشسته ، چشم به راهه

پرنده ، شاید بیاد

شاید ، حالا تو راهه

دلش پر از امیده

چشاش پر از ستاره

کاش که بیاد عزیزش

از این هوا ، تو جاده

بیا براش دعا کن

شبها ، خدا خدا کن

......................

مادر قصه ما ، آخرش تاب نیاورد

رفت به سوی خدا ، دلتنگیهاش تموم شد

وقتی که یک پرنده ، نشست رو بوم خونه

دلش هوایی شد و پرید به آشیونه

حدیث - رمضان 1433