این پست با این آدرس در باشگاه خبرنگاران جوان لینک شده است .

نویسنده : حدیث                           

خیلی ساده از کنارش می گذریم ... انگار نه انگار ... نه امکان ندارد من دچارش شوم ... هر چیز جای خودش را دارد ... مهم دل است که باید پاک باشد ... این حرفها چیست ... من به خودم اطمینان دارم ... و ناگهان همه چیز خراب می شود ...

نیاز اساسی یا فرصت سوء استفاده ؟ 

ما آدمها در خیلی از موارد بدون اینکه نسبت به موضوع مد نظرمان شناخت و تحلیلی داشته باشیم ، قضاوت می کنیم  ...  این قضاوت از یک سو و عکس العمل مان از سوی دیگر ما را می توان دچار آسیبهای جدی کند ... همانطور که می دانیم معاشرت یکی از نیازهای اساسی انسان است و تنهایی  ، در آموزه های دینی از یک سو و در آموزه های روانشاسی از سوی دیگر مذموم و ممنوع می باشد ... توصیه اسلام به معاشرت آحاد جامعه اسلامی با یکدیگر از دو وجه قابل تامل و تفسیر است ... نخست  اینکه معاشرت با نزدیکان و اقوام تحت عنوان صله رحم و واجب بودن آن مورد توجه شارع مقدس  می باشد و روایات فراوان از پیامبر اعظم (ص)  و ائمه معصومین (ع) در انی خصوص وارد شده است ... دوم آنکه اساساً معاشرت آحاد جامعه دینی با یکدیگر در قالب های گوناگون از جمله مشارکت در آیین های مذهبی و اجتماعی نظیر نماز های جمعه و جماعت و مشارکت در ضیافت های اطعام و افطار و مانند اینها ، مطرح شده است ...

این معاشرت ها سبب تحقق انجام وظایف مسلمانی نسبت به یکدیگر می شود و اموری مانند امر به معروف و نهی از منکر ، مصاحبت و همدلی و التیام بخشی به آلام روحی و جسمی ، کمک مالی به نیازمندان به خصوص تنگدستان آبرومند ، الگودهی مناسب رفتاری و ایجاد امید و دلگرمی نسبت به داشتن پشتیبان در مواقع لزوم در این چارچوب مورد نظر است ... در آسیب شناس معاشرت نیز مشاهده می شود در مواردی فرصت های شایسته و موقعیت های منفعت بار به موقعیت های تهدید و زیان آمیز مبدل می شوند  که یکی از آنها عدم رعایت حریم های شرعی در ارتباط های اجتماعی و از جمله ارتباط خانوادگی است ...

خطوط قرمز :

مقام معظم رهبری در خصوص مراقبت خانواده در برابر تهدیدهای ناشی از عدم رعایت حریم های شرعی تذکرهای ارزشمندی ارائه فرمودند که بیان آن در این موضع از بحث ضروری به نظر می رسد ... ایشان می فرمایند : " آن آقاییی که با نامحرم سر و کار دارد ، دو جا برای او امکان اشباع غرایزش در سطوح مختلف وجود دارد ... این دیگر به زن خودش آن جور پای بند نیست ، مثل مردی که به هیچ زنی نگاه نمی کند نیست ...  اینکه می گویند زن باید خودش را در محیط های اجتماعی با نامحرم مخلوط نکند برای این است که این زن ، دلبستگی اش به مرد خودش باشد و الا اگر زن کارش به جایی رسید  که مرد خودش برایش عادی شد ، مثل وضعیتی که الان در جوامع غربی می بینید که اصلاً این مرد برای زن اهمیت ندارد ... می گوید حالا شد ، شد ، نشد هم نشد !!! ... می گوید طلاق می گیریم ، تمام می کنیم ، تو برو دنبال کارت و من هم می روم دنبال کارم ... این بد است ... بعضی از خانم ها امروز تلاش می کنند که وضع زنان را اینجوری کنند .. این به ضرر زن هاست و به نفع زنها نیست ، چون این بنیاد خانواده ها را متلاشی می کند ... " ( 19/1/77 در حاشیه اجرای خطبه عقد )

تا کنون با خودمان فکر کرده ایم تا چه اندازه ملاحظات عرفی و شرعی را در روابط مان رعایت می کنیم ؟ ... همانطور که دیدیم در این فراز ، مقام معظم رهبری توجه به عدم اختلاط با نامحرم را از دو سو مورد توجه و تذکر قرار داده اند و این کم توجهی در معاشرت های اجتماعی را تهدیدی برای بنیان خانواده و امری که زیان آن برای هر دو طرف و به خصوص خانم هاست ، توصیف نمودند ... بستر ارتباط با نامحرم علاوه بر جامعه در معاشرتهای خانوادگی نیز وجود دارد ... بخصوص آنکه در معاشرتهای خانوادگی ، تحت پوشش اعتماد و اطمینان و صمیمیت نوعی حاشیه امن برای رفتارها ایجاد می شود که خطراتی به مراتب بیشتر از رفتارها و اختلاط ها در جامعه دارد ... زیرا در سطح جامعه باز به هر حال انسان ها تحت نظارت یا مققرات و واپایش ( کنترل ) هایی هستند و ملاحظاتی را بر خویش تحمیل می نمایند ...

تساهل و تسامح :

یکی از اموری که در بعضی از خانواده های با فرهنگ متوسط دینی در جامعه مشهود است ، سست حجابی در محافل و مجالس خانوادگی می باشد ... به ویژه آنکه بسیاری از زنان به دلیل برخی از ملاحظات فرهنگی و اجتماعی در محیط های خانوادگی بیشتر به زیبایی لباس و آرایش خود توجه می کنند و این آرایه ها به علاوه کاهلی در نحوه پوشش مناسب و متعارف بستر شکل گیری روابط حرمت شکنانه را بیش از پیش فراهم می سازد ...

زخم های کهنه دیر خوب می شوند :

در نظر ارزشمندی دیگر از مقام معظم رهبری اینچنین می خوانیم که : " ... اینکه شما می بینید در اسلام ، حجاب و روگیری و عدم معاشرت زن و مرد و این چیزها هست و یک عده آدم کوته بین و کوته نظر خیال می کنند اینها یک حرفهای قشری است ، نه !!! ... اینها عمیق است .... برای این است که خانواده ها و دل های زوجین در جای خود بماند ، این خانواده مستقر بماند .... اینها برای اینهاست ... محرم است ، نامحرم است ، نگاه نکن ، معاشرت نکن ، دست نده ، نخند ، جلوه گری نکن ، جلوی دیگران آرایش نکن  و ... این حرفهایی که اسلام می زند ، دین می گوید ، فقه به ما می گوید ... این برای  این است که اگر اینها را رعایت کردید ، این خانواده کوچک شما ، این کانون کوچکی که حالا بوجود آمده است ، مستحکم خواهد ماند و از آن بلایا فارغ خواهد شد ... زن و مرد احساس می کنند که سر و کارشان با یکدیگر است ، با این خانواده است ... زن احساس نمی کند که خانه برای او دست و پا گیر است یا مرد احساس نمی کند که خانه و زن برای او یک وسیله مزاحم است ... " (17/2/79  در حاشیه اجرای خطبه عقد )

به این ترتیب دستورهای اسلام برای خانواده و تحکیم آن نوعی دستورهای بهداشتی است ، زیرا فصال و فکاک در میان زوجین از آن نوع بیماری هایی است که به زودی بهبود نمی یابد و از آنجا که امید به بهبودی این بیماری کم است و خاطرات دوران کدورت های ناشی از انواع بی ملاحظگی ها در روابط خانوادگی باقی می مانند و به سادگی پاک نمی شوند و در هر فرصتی مانند زخم آماده سر باز می کنند و تازه می شوند ، باید از ابتدا با بکار گیری دستورهای شارع مقدس مانع پیدایش آن شد ...

دلیل ماندگاری خاطرات بد دوران کدورتها میان زن و شوهر را باید در قوی بودن حس حساسیت به غیر در زنان از یک سو و همین حس در مردان از سوی دیگر دانست ... حسی که در مردان به غیرت مشهور است و نظر به اینکه مسئولیت حفاظت زن در برابر انواع تهدیدها بر عهده مرد می باشد ، غیرت مردانه مورد ستایش و تاکید است و بی غیرتی و بی تفاوتی نسبت به روابط و رفتار زن از سوی شوهر ، مذموم و نکوهیده  ... پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند : " ان الله تعالی غیور یحب الغیور " ...

چقدر خودمان را به چالش کشیده ایم ؟

به راستی چگونه می توان مسلمان بود و نسبت به حریم های شرعی و احکام شعری بی تفاوت و سهل انگار بود ؟!! ... اساساً معنا و مفهوم مسلمانی مگر جز تسلیم  خا بودن و اطاعت از دستورات وی است ؟ ... آیا مسلمان اسمی بودن وعدم رعایت احکام اسلام در همه زمینه ها به خصوص در امر مهم معاشرت های خانوادگی تهدید جدی برای خانواده ای نیست که سالها برای تشکیلش به عنوان یک آرزو بوده برای مرد و زن و با صدتا دغدغه و دل نگرانی این کانون گرم را بنا نهاده اند ؟ ....

آیا این نشانه خردمندی است که مردی یا زنی به دلیل برخورداری از خوشی های کاذب و زودگذر بنیانی را که با مرارت و کوشش برای خویش ساختهاست به ویرانه ای از کدورت و بددلی و بی تفاوتی و سردی و نهایتاً جدایی مبدل سازد یا به دلیل برخی از ملاحظات فرهنگی ، شخصی ، اجتماعی و اقتصادی به جای شوق نسبت به خانواده اش تحمل را جایگزین نماید و ناچاری و لا علاجی را ؟!!!

مقام معظم رهبری در باب اهمیت موضوع مراقبت از نگاه می فرمایند : "  ... اینکه اسلام آنقدر گفت است که چشمانتان را ببندید و به نامحرم نگاه نکنید به زن یک جور گفته و به مرد  یه جور دیگر گفته ، برای این است که وقتی چشم به یک طرفی رفت ، آنوقت بخشی از سهم آن کسی که همسر شماست ، آن طرف خواهد رفت ... حالا شما چه مرد باشید  و چه زن باشید فرقی نمی کند ، یک قسمتی می رود آنجا ... وقتی اینجا کم گذاشتی ، محبت ضعیف شد ، بنای خانوادگی متزلزل می شود ... آن وقت آنچه که برای تو لازم است از دستت می رود و آنی که برایت مضر است به خیال خودت به دست آورده ای ....( 17/2/75 در حاشیه اجرای خطبه عقد )

درگوشی :

بنابراین در زندگی مشترک ، طرفین باید انصاف داشته باشند و هر آنچه را برای خویش نا مطلوب  و ناپسند می دانن ، از جمله مشاهده روابط راحت میان همسرشان با نامحرم در معاشرت های خانوادگی برای همسرشان هم نامطلوب و سخت تلقی کنند و اگر انعطاف در آزادی خواهی رفتاری ، در طرفین باشد ، بنیان خانواده محکم می ماند و اگر نباشد متزلزل ... چه زیبا فرموده اس امیر عدل و انصاف و تقوا و ایمان ، حضرت امیر المومنین (ع) : مع الانصاف تدوم الاخوه ... با انصاف دوستی ها و برادری ها استمرار می باید ... " ( مستدرک ، ج20 ، ص 308 )