عنوان : پروژه ی انفجار از درون

تاریخ : 92/8/23

این مطلب در سایت حرف تو منتشر شده است .

شاید بررسی و بازبینی انقلابهای جدیدی که در منطقه رخ داده است هربار واژه ها و مفاهیم تازه ای را در ذهن تداعی می کند . این اولین بار نیست که بشر به قصد تقلید از الگوهای آفرینش ِخداوند ، دست به این جریان سازی های ماهوی می زند . این بار بازی بارنگها با هدف تشکیل رنگین کمان در آسمان فضاهایی که حداقل ِ دسترسی به آنها را دارند در دستور کار قرار گرفته است . شاید کمی بازبینی این برنامه ها ، بتواند پرده از نقابِ خوش بینی عناصری بردارد که هنوز هم این سلطه طلبان را قابل اعتماد می دانند . سلطه طلبانی که به وضوح و آشکارا خواستار نابودی هسته مرکزی تمامی اعتقادات مان هستند .

این جریان سازی های عمده و تغییر در سبک ِ حکومت مناطقی که در برنامه ریزی های کلی برای دسترسی به اهداف خاص طراحی شده اند همگی شان رد ِ پایی آشکار از آموزه های عضو ارشد اندیشکده آلبرت انیشتین ِ آمریکا دارند . حتماً چیزهایی در خصوص کتاب " از دیکتاتوری تا دموکراسی " اثر جین شارپ شنیده و یا خوانده اید . وی در این کتاب با استفاده از مبانی نظری و البته با درنظر گرفتن رویکرد علمی ، شیوه ها و آموزه هایی در خصوص کودتای نرم را بیان می کند .

بدون ِ شک مطالعه این تعالیم 198 گانه جین شارپ و بررسی و مقایسه هرچند سطحی آن با حوادث بعد از انتخابات دور دهم ریاست جمهوری در ایران ، نکات بسیار قابل تاملی را به ذهن القاء و در آن تثبیت خواهد نمود .

بررسی و تعقیب میدانی ِ انقلابهای گذشته و تازه حادث شده در منطقه ( بخصوص )  نشان می دهد که حداقل تصمیم آمریکا برای تاثیر گذاری مورد نظر در ایران ، قرار دادن جمهوری اسلامی در زیر چیدمان ِ منظم و البته قابل تحسینی از رنگهای به ظاهر زیبا ( انقلابهای مخملی – رنگی )  در خاورمیانه بود تا بلکه از شکست و تاثیر نورهای منعکس شده از آن بتواند در ایران نفوذ ِ میدانی داشته باشد که تا کنون به این نتیجه دست نیافته است .

البته در ابتدا ، هدف ، تیراندازی مستقیم بود ، همانطور که مرکز سابان ایالات متحده آمریکا با بررسی سناریوهای مختلفی که بر ضد ایران بر روی میز (!) داشت ، در کنار گزینه های مطرح دیپلماتیک و نظامی ، کودتا ، آنهم از نوع نرم را بعنوان مناسب ترین گزینه برای ایران مطرح کرد . کمکهای 85 میلیون دلاری جرج بوش به خانه آزادی ، تکیه بر تجربه های انقلابهای نرم در کشورهای مختلف برای نفوذ در ایران ، تاکیدات و کمکهای نتانیاهو برای اجرای پروژه انفجار از درون ِ ساختار جمهوری اسلامی ، همکاری دست نشانده های داخلی از طریق ایجاد تشکیل در ارزشها نهادینه شده انقلاب اسلامی و ... همه و همه از جمله برنامه هایی بودند که برای ایران چیده شده بود .

در نگاهی کوتاه ، مراحل هشتگانه اجرایی انقلابهای نرم را که در سرزمین های دیگر جواب داده است بررسی می کنیم و سپس با نگاهی متفاوت نحوه اجرای آن در کشورهای مختلف را بیان خواهیم نمود . تفسیر و تطابق این مراحل با جریانسازی های داخلی در کشورمان ( حوادث بعد از انتخابات دهم ریاست جمهروی ) با شما هموطنان عزیزم که در بطن ماجرا قرار داشتید ...

مراحل هشتگانه انقلاب های مخملین (رنگی) طبق آموزه های شارپ :

مرحله اول - چند ماه قبل از انتخابات گروه‌های پرتحرک و ناراضی جوانان تشکیل می‌شود .

مرحله دوم - پس از انتخابات نام ، نوبت به تبلیغ آن می‌رسد .

مرحله سوم - تهیه امکانی برای چاپ انبوه اعلامیه، سازماندهی تجمع هواداران برای گردآمدن هزاران نفری در شهرها (هزینه رفت و آمد پرداخت می‌شود).

مرحله چهارم - جذب فعالین انقلابی برای اعزام به شهرهای مختلف .

مرحله پنجم - توضیح حقوق شهروندان و تشویق آنان برای شرکت در انتخابات و عریان کردن ماهیت حکومت غیرمنتخب .

مرحله ششم - اقدامات آشکار بدون تاثیرپذیری از عاملین حکومتی .

جمع‌آوری جمعیت بی‌شمار مردم تا پلیس توان مقابله با هچ‌یک را نداشته باشد .

مرحله هفتم - تشکیل گروه رهبری به جای یک رهبر ضربه‌پذیر و تقسیم وظایف رهبری بین چند مسئول گروه .

مرحله هشتم - آموزش نحوه اداره ترس با تماس جوانان با یکدیگر تا احساس انزوا و بی‌پناهی نکنند . آموزش دادن نحوه برخورد با پلیس تا حالت عصبی و خشم از خود بروز ندهند. " جرج سورس و انقلابهای رنگین "

بازی رنگها در صربستان :

«پاول دهش» 49 ساله اسلواک در سال 2000 در گروه مخالفین اسلو بودان میلوشویچ - رهبر مخلوع صربستان - فعالیت و برنامه کمک‌های خارجی را تنظیم می‌کرد . سال گذشته وی مشاور پشت پرده انقلاب اوکراین بود و در براتیسلاوا مدیریت بخش اروپای شرقی سازمان غیردولتی آمریکایی صندوق مارشال آلمان را بر عهده دارد . در سال 2000 گروه مقاومت تحت رهبری وی بدون ریخته‌شدن حتی یک قطره خون میلوشویچ را از قدرات برکنار کرد .

بازی رنگها در گرجستان :

انتخابات پارلمانی گرجستان در 2 نوامبر 2003 با شرکت احزاب و گروه‌های موافق و مخالف برگزار شد . 3500 نفر برای تصاحب 235 کرسی رقابت کردند . تشکل‌های غیر دولتی که عموما توسط احزاب مخالف هدایت می‌شدند ، طی یک نظرسنجی رتبه‌ی نخست را به حزب «حرکت ملی» به رهبری میخائیل ساکاشویلی  با 6/26 درصد آراء داد اما کمیسیون مرکزی ، نتایج نظرسنجی را رد کرد . گروه‌های مخالف ، پیش از اعلام نتایج قطعی انتخابات با این پیش‌بینی که به عنوان پیروز معرفی نخواهند شد ، شروع به اعتراض کردند . تظاهرکنندگان طی چند روز در مقابل ساختمان‌های نهادهای دولتی از جمله ساختمان ریاست جمهوری تجمع کرده و شعارهای تندی سردادند . هیچ وقت بین تظاهرکنندگان و نیروهای پلیس ، نظامی و ضدشورش درگیری رخ نداند . این تظاهرات‌ها در روزهای اول بدون درگیری پایان یافت ولی بعدها برخوردهای خشونت آمیز روی داد ولی مخالفت‌ها روز به روز تشدید شد .

و در 22 نوامبر ، معترضین اقدام به تصرف پارلمان و سپس ساختمان ریاست جمهوری کردند . شوارد نادزه (رییس جمهور) تحت مراقبت محافظان فرار کرد و روز بعد استعفاء داد . مخالفان به رهبری نینو بورجان‌زاده (رییس مجلس) با اعلام حکومت موقت ، اداره‌ کشور را به دست گرفتند و چند ماه بعد نیز میخائیل ساکاشویلی که از سوی غرب و آمریکا به طور کامل حمایت می‌شد ، به عنوان رییس جمهور زمام امور را به دست گرفت . " گزیده تحولات جهان "

بازی رنگها در اوکراین :

ویکتور یانوکویچ ( نخست وزیر طرفدار روسیه در سال 2004 که در انتخابات آن سال متهم به تقلب شد و یوشچنکو (طرفدار غرب ) طی یک انقلاب نارنجی به قدرت رسید ) ، برنده انتخابات ریاست جمهوری اوکراین از خانم یولیا تیموشنکو (نخست وزیر )خواست تا از سمت خود کناره‌گیری کند .

خانم تیمو شنکو مشروعیت نتیجه دور دوم انتخابات ریاست جمهوری را زیر سوال برده و گفته است نتایج آن را قبول ندارد .

یوشچنکو ( رئیس جمهور انقلاب نارنجی ) در 17ژانویه 2010در دور اول انتخابات از یانو کویچ شکست خورد .

بازی رنگها در قرقیزستان :

شب 18/ 1/ 89 ( چهارشنبه ) در نتیجه مذاکرات مخالفان با نخست وزیر و سایر مقامات رسمی قرقیزستان دولت استعفای خود را اعلام کرد و دولت جدید "اعتماد ملی" با ترکیب 14 نفر به ریاست خانم "رزا آتنبایوا" یکی از مخالفان ارشد و نماینده پارلمان تشکیل شد . 

این حوادث زمانی وارد تغییر شد که قربان بیک باقی اف ـ رئیس جمهور ـ مطالبات طرح‌شده مخالفان در 17 مارس را بدون پاسخ گذاشت . روز سه شنبه هفته جاری معاون حزب مخالف دولت و تعدادی از جبهه متحد مردمی در شهر تالاس بازداشت شدند و پس از آن صدها نفر از هواداران مخالفان با حمله به ساختمان استانداری و اشغال آن آزادی بازداشت شدگان را خواستار شدند .

دولت اقدام به اعزام نیروهای ویژه کرد اما با افزایش شمار معترضان درگیری ادامه یافت و استانداری به تصرف مخالفان در آمد .

 در پایتخت نیز ابتدا نیروهای امنیتی موفق به متفرق کردن مخالفان شدند ، اما پس از افزایش شمار معترضان به چند هزار نفر ، دولت به شدت نگران شد . و قبل از ظهر چهارشنبه هزاران نفر به ساختمان ریاست جمهوری حمله برده و خواستار استعفای رئیس جمهور شدند . رئیس جمهور در بیشکک و استان‌های چوی و تالاس خواستار بر قراری حکومت نظامی شد که پارلمان به حد نصاب نرسید و تقاضا تصویب نشد . با این حال مرکز اصلی تحولات بعد از ظهر روز چهارشنبه کاملا به بیشکک منتقل شد و عصر همان روز بر اثر فشار به دولت ، تعدادی از مخالفان بازداشت شده آزاد شدند . کاخ ریاست جمهوری یکی از اهداف اصلی تظاهرکنندگان بود و نهایتا نیروهای امنیتی به اجبار عقب نشینی کردند و کاخ ریاست جمهوری را در اختیار آنان گذاشتند .

وقایع روز گذشته مو به مو صحنه های پنج سال پیش این کشور را یاد می‌آورد . در سال 2005 نیز به همین شکل اتفاق افتاد . حتی شعارهای مخالفان کنونی نیز مشابهت فراوانی با شعارهای پنج سال پیش داشت .

بدون شک نقش عوامل خارجی نیز به جای خود باقی است . روسیه و آمریکا دو بازیگر اصلی صحنه بودند . به سادگی نمی توان از دخالت های روسیه در این جریان چشم پوشی کرد . تقاضای مخالفان از روسیه و آمریکا برای فشار بر بیشکک تا از سلاح استفاده نکند ، چراغ سبز مسکو به مخالفان دولت ، فاش‌شدن نقش آمریکایی در قیرقیزستان و انتقاد بی‌سابقه رسانه‌های روسی از عملکرد دولت قرقیزستان در هفته‌های اخیر . هم‌چنین توقف سرمایه‌گذاری روسیه در طرح احداث نیروگاه "قمبرآته" در جنوب قرقیزستان و محدود کردن مبادله اقتصادی و تجاری و نیز بازداشت تیمور ساریف ( از مخالفان سرشناس (حرکت) که هنگام پیاده شدن از پرواز مسکو ، بازداشت شد. در این میان آمریکا هم با تثبیت حیات دولت فعلی موافق بود . " افسانه انقلابهای رنگی "

با نگاهی به این انقلابهای ذکر شده که محصول مستقیم و دستپخت ِ آمریکا در منطقه بود ، آمریکائی ها به فکر افتادند که شاید بتوانند با تغییراتی جزئی در این طراحی ها ، آن را در سرزمین مقدس جمهوری اسلامی هم پیاده کنند . این طرح همراه با عصبانیت شدید آمریکا از مقاومت های مردم ایران همراه بود ، همانطور که این توهم در سخنان جرمی کورسی  هم کاملاً آشکار است : هر آن چه در لبنان اتفاق افتاد در ایران نیز قابل تکرار است و ما می توانیم شاهد وقوع آن در ایران باشیم و آن تغییر رژیم به روش صلح آمیز است . به این منظور راه‌پیمایی‌هایی از 16 می 2005 (84/2/26) لغایت 17 ژوئن 2005(84/3/27) ترتیب داده شده است تا ایرانیان از میدانی در فیلادلفیا به سوی واشنگتن که مسافتی به مقدار 128 مایل (حدود 212 کیلومتر) است حرکت نمایند و هر روز این تظاهرات را که هدفش آزادی ایران است از سوی رسانه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی پوشش داده شده و به اطلاع ملت ایران رسانده شود. پیش‌بینی می‌گردد حدود 40 میلیون نفر در ایران به این اخبار دسترسی داشته باشند و در نهایت شاهد نافرمانی در روز 17 ژوئن باشیم و ملت ایران به خیابان‌ها ریخته و یک‌صدا شعار دهند «ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم  . . . باید به دنیا ثابت شود که رژیم جمهوری اسلامی ایران نامشروع است !!!

اما به حول و قوه الهی و آگاهی و هوشتیاری مقام معظم رهبری ( دامت برکاته ) و همیاری و همکاری بی دریغ مردم همیشه در صحنه جمهوری اسلامی و به واسطه ساختار قدرتمند تشکیل شده بر پایه ارزشهای ناب ِ اسلامی توسط امام خمینی (ره) ، دشمنان از این ترفند هم راه به جایی نبردند . همانطور که در ابتدا ذکر کردم  برای پی ریزی استراتژی های راهبردی در دیپلماسی  ، نمی تواند از عبرتهای تاریخ و تطابق آن با احوال این روزهای مدعیان ِ دوستی ، صرف نظر کرد . شاید به این نتیجه برسیم که نوز هم این دشمنان ِ دوست نما ، قابل اطمینان نیستند .