عنوان: سایس پیکو زیر گامهای مقاومت ایرانی

دسته : سیاست خارجی

این مطلب درسایت حرف تو درج شده است .

شاید بعد از توافق سایس پیکو در می سال 1916 کمتر کسی فکرش را می کرد که تلاشهای نزدیک به یک قرن ایالات متحده آمریکا و غرب برای تثبیت نقشه خاورمیانه که برای چپاول هرچه بیشتر کشورهای غنی از ثروت های بالاقوه خاورمیانه ، امروز به این حال و روز بیافتد .

نکته آشکار و واضح این است که محوریت تاثیر گذاری استراتژیک در خاورمیانه این روزها بعد از دست به دست شدن های پیاپی این توانمندی ، به دستان پرتوان و قدرتمند جمهوری اسلامی ایران رسیده است .

با وجود تمامی برنامه هایی که ایالات متحده آمریکا در خاورمیانه برای برهم زدن توازن قوا و در دست گرفتن نقاط ژئوپلوتیک که در جنگهای افغانستان ، عراق ، سوریه و ... متبلور شده است ، طراحی و انجام داده است ، امروز ، این اوباما و آمریکاست که دچار نوعی انزوا و سرخوردگی در خاورمیانه گردیده اند .

اوباما که بعد از تحولات اخیر خاورمیانه همانند جریان سوریه به شدت تحت فشار جریانهای داخلی و هم پیمانان بین المللی اش قرار گرفته است برخلاف برخی از موضع گیری هایش راه ناگزیری را برای طی مسیر انتخاب نموده است ( انتخاب = ناگزیر ! ) .

اوباما که علی رغم فشارهای شدید رژیم صهیونیستی مجبور به اتخاذ سیاست دفاعی در برابر جمهوری اسلامی ایران در منطقه شده است ، به خیال خود قصد دارد با ایجاد رابطه به ظاهر دوستانه با ایران و نشان دادن این موضوع که قدرت ایران را در حل مناقشات منطقه ای پذیرفته ، راه را برای ایجاد صلحی تاریخی بین رژیم منحوس اسرائیل و فلسطین برقرار کند ولی به نظر این تحلیل ، تحلیلگران برجسته آمریکا در پوششی از جریان سازی های منفی که در ذات رسانه ای شان قرار دارد ، خوابانده شده است .

این تحلیل گران از جمله آقای یوشکا فیشر قصد دارند با القاء این موضوع که این تحولات نشأت گرفته از قدرت تغییر سبک بازی آمریکاست نه قدرت تاثیر گذاری و ضریب بالای نفوذ ایران در منطقه ، هر گونه برآیندی از این رهگذر را به نفع آمریکا و هم پیمانانش نشان دهند که البته خودشان هم به خوبی می دانند که در واقعیت به نتایج دیگری دست خواهند یافت .

القاء این موضوع که اگر آمریکا در جریان توافق هسته ای ایران و جریان سوریه کوتاه نمی آمد ، پازل آشفته خاورمیانه به سمتی می رفت که شاهد جنگی دیگر در حد و اندازه های جنگ جهانی می بودیم هم نشأت گرفته ای همین جریان سازی رسانه ای است . حتی حاضر نیستند بپذیرند که دیگر دروران ، دوران افول امپراتوری آمریکاست و این کشور نه به خواست خود بلکه به جبر شرایط تسلیم قدرت اراده و تاثیر گذاری جمهوری اسلامی ایران شده است .

این عدم پذیرش ظاهری هم چیزی از اصل جریان کم نمی کند . آنقدر این نکته آشکار است که حتی تکرار توهمات آن از سوی تحلیلگران برجسته آمریکائی هم برایشان دیگر خنده دار شده است .

با این جمله آقای فیشر که در الجزیره بیان شده است است دقت بفرمائید ، تحلیل مضوع با توجه به انگاره های فوق الذکر بر عهده قضاوت تیزبینانه شما خواننده گرامی :

" خاورمیانه در ذات و جوهره خود در بحران مدرنیسم به سر می برد، جوانان شورشی که رهبری مطالبات مردمی را با هدف تغییر بر عهده گرفته اند، نگاه ها را به خود معطوف ساخته اند، اما ناتوانی فکری ای که حاکمان منطقه به آن دچار هستند (همچنین بخش بزرگی از مخالفان) باعث می شود تا انتظار انقلاب های خشن تری را داشته باشیم  " 

عنوان : یدک کش های انقلابی

دسته : سیاسی اجتماعی

این مطلب درسایت های  حرف تو و دانا  منتشر شد هاست .

شاید دیگر وقت آن باشد که کمی هم از ارزشها و نمادهای ایدئولوژیکی که در روزمره از آن استفاده می کنیم کمتر برای پوشش استفاده کنیم .

بی پرده می روم سراغ اصل موضوع . این روزها به وفور می بینیم که سایتها و پایگاه های بیشماری تشکیل می شوند که ادعای انقلابی بودن دارند . البته ناگفته نماند که این یدک برای خیلی از آنها سنگین است و به این راحتی ها نمی توانند آن را حمل کنند . وبلاگهای انقلابی ، پایگاه های انقلابی ، سایتهای انقلابی ، وبگاه های پیر و جوان  انقلابی  و ... .

نمی دانم انقلابی بودن چه تعریفی برای این دسته از سایتها دارد که اینگونه موضع گیری می کنند بر سر موضوعات مختلف . اینکه بیایی و به خیال خود با درج عکس مقام معظم رهبری در هدر سایت ، خود را انقلابی جلوه بدهی که دردی را دوا نمی کند ، البته در صورت خوشبینانه موضوع که قلباً وفادار به ولی فقیه باشی .

به نظر بعید می رسد که گردانندگان این سایتها اصلاً شناختی از ولایت و ولایتمداری و همچنین ارزشها و آرمانهای انقلاب اسلامی داشته باشند . اشتباه دیگر این سایتها این است که انقلابی بودن را در حمایت از اشخاصی می پندارند که اتفاقاً زاویه ای قابل توجه با ولی فقیه دارند و این تعجب را صدچندان می نماید .

مشخص نبودن مرزها در ارزش گزاری ارزشها از دیگر ایرادتی است که بر گرداندگان اینگونه سایتها وارد است .

توصیه من به همه این دوستان این است که بدون هیچگونه تردیدی ، تمامی مواضع و دیدگاه های خود را با فیلتر ِ رهنمودهای مقام معظم رهبری ارائه نمایند و نه هیچ شخص دیگری . در ضمن توصیه دارم و آن این است که لطفاً دست به تفسیر و برداشت از سخنان حضرت آقا نزنند که از تفسیرهایشان چیزی جز آشفتگی فکری نصیب خواننده آن نمی شود .

 مشکل دیگری که در اینگونه سایتهای مدعی وجود دارد این است که اصلاً فرهنگ نقد کردن را نمی دانند . اگر قرار باشد نقدی هم صورت بگیرد قطعاً باید در چارچوب ادب و احترام باشد نه نقد با لنز ِ حمایت از فردی خاص ، البته به جز ولی فقیه .

نه آقای احمدی نژاد و نه آقای روحانی و نه هیچ شخص محترم دیگری نمی تواند حجت باشد برای ما در به اصطلاح انقلابی بودن . همین آقایان در کنار خدماتی که انجام داده اند ، کم انحراف از معیار آنهم در نوعی تعجب برانگیز و بچه گانه ، نداشته اند .

کم ندیدیم موضع گیری های این آقایان را که دل حضرت آقا را به در آورد . کم هم ندیدم این روزها موضع گیری های مدعیان ولایت مداری را در خصوص مسائل جاری کشور که هیچ رنگ و بویی جز اختلاف افکنی و تضعیف سربازان و فرزندان این نظام  نداشت .

سخن تمام ، معیار تمامی رفتارها و موضع گیری های ما باید معیارهای سنجش و اندازه گیری ِ معرفی شده توسط ولی فقیه باشد ، همین وبس ... والسلام ...

عنوان : ریسمان بازی نابلدان

دسته : سیاست

این مطلب در بهترین های سایت  های حرف تو و دانا منتشر شده است .

 شاید نحوه ارائه گزارش عملکرد 100 روزه دولت فعلی آنچنان که باید و شاید طعم یک مصاحبه بدون جریان سازی را نداشت ولی ...

این روزها شاهد هستیم که آقای احمدی نژاد خواستار مناظره دو نفره با آقای روحانی شده است . این مسئله حواشی زیادی به دنبال داشت و برخی از مشاوران و دوستان غیرموجه ایشان که البته سوابق قضایی شان هم خیلی درخشان نیست با طرح  مجدد این درخواست به توجیه آن پرداخته اند .

نمونه این مسئله سخنان آقای جوانفکر در این خصوص است که سابقه ایشان در خبرگزاری جمهروی اسلامی و حواشی دوران حکومتشان بر همگان آشکار است . جالب اینجاست که ایشان از حیف و میل بیت المال به شدت ناراحت شده اند چرا که مبلمان آقای روحانی را گرانتر از صندلی های آقای احمدی نژاد دیده اند ! یا در جایی دیگر در نظری کارشناسانه و فنی عوامل مشکلات اقتصادی مردم را شخص آقایان لاریجانی ( ریاست محترم مجلس ) و آقای قالیباف می دانند !!!  ... و ای کاش مقایسه اصراف بیت المال همین قدر ساده بود !

اما مسئله ای که بیشتر ازهمه چیز جلب توجه می کند این است که آیا اصولاً این مناظره کارگشا خواهد بود یا قرار است با سابقه ای که از دوستان سراغ داریم همانند حرکات بچه گانه در مجلس شورای اسلامی و گرو کشی های ناشیانه شان باشد ؟! اخلاقی که بدون تردید دل رهبر عزیز را به درد آورد .

نکته ای که باید مورد تاکید قرار گیرد این است که انتقاد به جا و تشریح شرایط کشور و اعلام برنامه ها برای رفع آن به نظر غیر منصفانه نمی رسد ولی خوب تخریب کامل هر آنچه در سالهای گذشته بدست آمده هم منطقی نیست . البته مثل اینکه این مسئله برای آقای احمدی نژاد ( در آن سالها ) و آقای روحانی ( در این روزها ) همانند یک منطق قدرتمند جلوه گر شده است .

چگونه آقای احمدی نژاد از سخنان آقای روحانی در اعلام مشکلات عمده کشور که به ایشان به ارث رسیده است ناراحت می شوند ولی قرار نیست و نباید کسی از مقایسه تمام سی سال انقلاب با دولت آقای احمدی نژاد ( آنهم با آن شکل و شمایل ) توسط خودشان ناراحت نشود ؟!

چگونه ایشان وقتی با دلیل و بدون دلیل همه را زیر سوال می بردند آنهم در رسانه ملی ، اجازه پاسخ از همان رسانه به شخصی داده نمی شد ولی امروز ایبشان در اولین ایستگاه تقاضای استیجی در صداوسیما را دارند ؟!

چگونه وقتی این طرز برخورد در دولت های نهم و دهم از نظر آقای روحانی مذموم بود ولی امروز و از جانب خودشان پسندیده شده است ؟!

 ای کاش تناقضات به همین چند مورد بر می گشت !

به نظر نمی رسد بتوان به طور مشخص بر روی آمار ارائه شده از سمت هر دو شخص ، اعتماد کرد . در طول سالهای ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد این تضادهای فاحش در اعلام آمارها ( البته با ذکر یک تفاوت برداشت است ، همه چیز حل می شد ) به شدت در ذوق می زد . آمار بی کاری ، آمار نرخ تورم ، آمار ذخیره ارزی کشور و ... ، وقتی هم در خصوص تناقصات آشکار سوال می شد با طرح این مسئله که زاویه نگاه ها در تفاسیر متفاوت است همه چیز به خیر و خوشی حل می شد . البته این مسئله این روزها هم هنوز گریبان گیر دستگاه های متولی ارائه آمار است .

وقتی هر کدام از طرفین آمار و نظرات کارشناسان خود را صحیح می دانند و از خر شیطان هم بر سر این مسئله کوتاه نمی آیند ، چگونه می توان انتظار داشت مناظره ای سازنده صورت بگیرد ؟!

بهترین قضاوت کننده ها مردم هستند که با معیار های ناب و بی نظیرشان به درستی مسائل کشور را تحلیل می کنند . انصافاً افکار عمومی نشان داده است که توان بالای در درک مسائل جاری کشور دارد .

قضاوت با شما ...