عنوان : آهنربای ظریف

دسته : سیاست خارجی

اینکه در یک نشست با حضور 5 کشور بعنوان نماینده تفکر و عقیده سلطه طلبی به گفتگو بنشینی و بخواهی با تمام این احوال از آنها امتیازهایی هم بگیری ، انصافاً کار بسیار دشوار است .

مباحث مربوط به لزوم گفتگوها در این دوران ، با تکنیک های مورد استفاده تیم مذاکره کننده ایران ، دو موضع جدا از هم هستند که باید با نگاه های جداگانه به آن نگریسته شود . مسئله ای که اغلب از آن یا سهواً و یا به دلیل عدم آگاهی ، چشم پوشی می شود .

نمی شود به همین سادگی از تلاشهای تیم مذاکره کننده هسته ای چشم پوشی نمود . تلاشهایی که در تمام این روزها با تاکید بر حرکت در حول محور تضمین برای شناخت حق غنی سازی در حال پیگیری است .

با وجود جو سازی ها و جریا نسازی های بسیار سنگینی که برخی کشورها با سردستگی اسرائیل انجام دادند ، تیم دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران با ایستادگی کامل ، در تمامی مراحل ، خود را ملزم به رعایت حریم ِ خط قرمزهای نظام و ملت ایران می دانست و صد البته می داند .

خطوط قرمزی که توسط مقام معظم رهبری عنوان شده بود ، توسط تیم مذاکره کننده هم بازتاکید شد . اصولی که به هیچ وجه قابل تغییر و موعاوضه نیستند و مبتنی بر حفظ حقوق مردم ایران می باشند ، از جمله :

-        اصل ِ حق ِ غنی سازی توسط گروه 1+5 به رسمیت شناخته شود .

-        غنی سازی باید در داخل ِ خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران انجام شود .

-        هیچ کدام از سایتهای هسته ای در ایران تعطیل نشوند .

-        تحریم های نا عادلانه و مغرضانه ، هر چه سریعتر متوقف شوند .

در این میان نتانیاهو همانند همیشه با دستپاچگی می خواست از سخنان مقام معظم رهبری ( دامت برکاته) که در روزهای گذشته ایراد شده بود ، بهره برداری کند که به خواست خداوند متعال ، خود در دامی که پهن کرده بود گرفتار شد . در یک حرکت دست جمعی و حساب شده ، سعی شد تا سخنان حضرت آقا اینگونه تفسیر شود که مقامات عالی کشور هم با این شیوه مذاکر موافق نیستند ولی روشنگری های رسانه ای تیم دیپلماسی ایران آنهم با تلاشهای شبانه روزی ، دست این رژیم جعلی و نامشروع را در پوست گردو گذاشت .

دیروز ساعت 30/17 به وقت تهران نشست سه جانبه ظریف ، اشتون و کری صورت گرفت . گفتگوهایی که شاید به زعم برخی ها بیشتر به وقت کشی می ماند ولی این نحوه مذاکره و پیش روی های قدم به قدم توسط متخصصان ِ متعهد و نیروهای انقلابی دستگاه دیپلماسی  آنقدر بازی را برای کشورهای 1+5 سخت کرده است که مجبورند به سرعت خود را به ژنو برسانند . رایزنی های گسترده و بی نظیر دکتر ظریف تا پاسی از شب هم ادامه داشت ولی به هیچ وجه خستگی در چهره این مرد مورد وثوق نظام و مردم دیده نمی شود .

آقای ظریف و سایر اعضاء تیم دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران کار را برای گروه 1+5 بسیار سخت کرده اند تا آنجا که آقای ظریف اعلام نمود فقط دعواهای کنونی بر سر استفاده از کلمات و جملات در تفاهم نامه است . البته این بخش بدون شک ، سخت ترین بخش ِ این ماجراست .

در این دور از مذاکرات شاید خیلی ها از اظهار نظرهای وزیر امور خارجه فرانسه در خصوص تغییر 180 درجه ای موضع خود شوکه شدند ولی دیری نپایید که مهره دیگر اسرائیلی این جریان اعلام موجودیت کرد ، بله انگلستان . وزیر امور خارجه انگلستان با همراهی گسترده رسانه های انگلیسی در این صحبتها ایران هسته را برای خاورمیانه مضر دانست !!!

البته این تناقض گویی های آشکار و ناشیانه به لطف خداوند و تلاش های خستگی ناپذیر تیم مذاکره کننده هسته ایران با هدایت اجرایی آقای ظریف عاملی برای رسوایی خود ِ این اعضاء 1+5 شده است و این یعنی جمهوری اسلامی ایران توانسته با استفاده از برگ بازی خودشان ، آنها را در حال کیش قرار دهد . به نظر نمی رسد این بار این کشورها بتوانند در بین افکار عمومی دنیا که به شدت پیگیر این ماجرا هستند ، جوابی قانع کننده داشته باشند ودر این صورت مجبور خواهند بود از حرفهای سلطه جویانه خود در برابر ایران کوتاه آمده و ادبیات بی ادبانه شان را با ملت بزرگ و فهیم ایران به ادبیاتی توأم با احترام و حفظ عزت تغییر دهند .

برای سربازان جمهوری اسلام ایران در ژنو ، آرزوی دست یابی توفیق روز افزون در سایه رهبری مقام معظم رهبری می نماید .

عنوان : بچه های انقلاب

دسته : سیاست

این مطلب در سایت 8 دی منتشر شده است .

اینکه در ارائه بسیاری از تحلیلهای داخلی می بینیم که  اجرای برنامه صدروزه دولت را به روند دیپلماسی فعال کشور در سیاست خارجی گره می زنند و آنرا امری نابجا می خوانند  به نظر کمی بی انصافی می رسد . حال شما ، ضد نظام خواندن این بچه های انقلاب را از سوی همین گروه از رسانه ها تفسیر کنید !

این اظهار نظرهای تا آنجا پیش رفته است که دولت کنونی را بی تاب در انتظار دریافت کوچکترین چراغ سبز از آمریکا و گروه 1+5  جلوه می دهند و یا با ارائه آماری که اصلاً مشخص نیست از کجا آورده اند هشتاد درصد مشکلات کشور را به نواقص و کمبودهای داخلی نسبت می دهند .

در جایی دیگر به مقایسه سطحی و همراه با هیجان کاذب ِ نحوه مذاکرات آقای جلیلی و آقای ظریف می پردازند .

در این بین از طرفی این سرمایه گذاری برای سیاست خارجی را بیهوده می دانند و از طرف دیگر بدون در نظر گرفتن اوضاع جاری کشور ، تمامی این معظلات را به دولت فعلی نسبت داده و از بیسوادی وزرای اقتصادی و مسکن کشور سخن می گویند .

البته باید کمی هم به این رسانه ها حق داد ، چرا که ارائه تحلیل های شتابزده و هیجانی واظهار نظر های غیر کارشناسی در زمینه های تخصصی به یک امر عادی تبدیل شده است .

بد نیست کمی هم تمرین کنیم عادلانه تر به موضوعات مختلف نگاه کنیم . از همان روز ابتدایی حرکت جدید ، دستگاه دیپلماسی کشور مورد هجمه های سنگین ، فراوان و گاه ناجوانمردانه ای قرار گرفت . این جریان سازی ها تا آنجا پیش رفت که مقام معظم رهبری مانند همیشه به موقع و هوشمندانه وارد میدان شدند و ضمن ابلاغ رهنمودهایی در خصوص رعایت حریم ها و تذکر در خصوص برخی از اشتباهات ، کلیات این روند را قابل احترام و تقدیر معرفی نمودند .

حضرت امام خامنه ای ( دامت برکاته ) طی سخنانی فرمودند "  هیچکس نباید مجموعه مذاکره کنندگان ما را سازشکار بداند،اینها بچه های خود ما و بچه های انقلابند. یک ماموریت سختی را برعهده دارند و هیچکس نباید ماموری را که مشغول کاری است تضعیف کند ... "

همچنین ایشان در ادامه با طرح این موضوع که به هیچ وجه به آمریکا اعتماد نخواهند کرد ، فرمودند " همانطور که در مشهد هم گفتم،به مذاکره خوشبین نیستم، ولی باذن الله از این مذاکرات ضرری هم نمی‌کنیم و این تجربه،ظرفیت فکری ملت ما را بالا خواهد برد، اگر مذاکرات به نتیجه برسد که چه بهتر، ولی اگر نتیجه نگرفتند معنایش این باشد که کشور باید روی پای خودش بایستد ... "

اینکه بخواهیم قسمتی از رهنمودهای ایشان را به دلخواه انتخاب نموده و با بازتاکید مجدد بر آن ، بهره برداری دلخواه را از آن بنماییم اصلاً همخوانی با ادعاهای مان در خصوص ولایت مدار بودن ندارد .

فکر نمی کنم کسی باور داشته باشد که مشکلات اقتصادی موجود در کشور  در یک شب بوجود آمده و در ادامه بتوان آنرا در یک شب هم حل نمود . اینکه به زعم برخی ، بخواهیم تمام مشکلات را هم در گروه پیگیری سیاستهای خارجی ببینیم هم اشتباه محض است .

البته اشتباهاتی هم در دیپلماسی جدید دستگاه سیاسی کشور وجود داشته که اصلاً هم قابل انکار نیست ولی هجمه های ویران کننده با نیت تخریب هم به هیچ وجه دردی از دردهای کشور حل نمی کند .

یادمان باشد هرچه که هست ، به فرمایش مقام معظم رهبری ، فرزندان انقلاب مأموریتی را شروع کرده اند که باید حمایت شوند . به نظر شما وقتی ایشان می فرمایند " مأموریت " این اذن از جانب چه مقامی به این افراد داده شده است ؟ به نظر شما می توان این فرمایش حضرت آقا را با برچسب نیروهای سرخود به تیم دیپلماسی جمهوری اسلامی ، تطبیق داد ؟!

بیایید با بازنگری چندین باره فرمایشات و رهنمودهای ایشان راهی صحیح را برای ارائه نظرات مان انتخاب کنیم . یادمان باشد که طبق فرمایشات ایشان قرار نیست ضرری در این مذامرات متوجه کشور شود . قطعاً چارچوب و خط قرمزهای نظام  مشخص و آشکار است و تیم دیپلماسی جمهوری هم بارها و بارها بر این موضوع تاکید نموده است و بدون شک هیچ راهی غیر از این بر نمی گزیند .

پس حفظ آرامش و حمایت از سیاستهای ابلاغی ولی فقیه که قسمتی از آن توسط دستگاه دیپلماسی کشور در حال اجراست ، امری لازم و ضروریست تا بیش از این فشار و استرس به واسطه بزرگنمایی های بی مورد به افکار عمومی جهت بالابردن آمار بازدید سایتها و یا فروش روزنامه ها ، وارد نشود . 

عنوان : به سبک ِ هرم ِ وارونه

    دسته : فرهنگی اجتماعی

     تاریخ : 92/8/25

این مطلب در سایت حرف تو منتشر شده است .

شاید اینکه تصمیم گرفتم ضرب المثل قدیمی مان که می گوید " یک سوزن به خودت بزن و یک جوالدوز به دیگران ! " را در میدان عمل پیاده کنم به ذائقه خیلی ها خوش نیاید ولی خوب حرف ِ منطقی ( البته منظورم به این یادداشت پیش رو نیست ! ) مانند داروی تلخی می ماند که باید به گوش جان سپرد تا با صبر و آرامش و دیدِ غیر ِ مغرضانه ، به  راه حلی منطقی تر ، منتج شود .

با نفوذ روز افزون دنیای مجازی ، انسان را بیشتر به این فکر فرو می برد که آیا می شود بر روی آدم های فراوانی که در گوشه و کنار  ، هرزگاهی یک مطلبی کی نویسند ویا خبرهای ناقص از این سو و آن سو را جمع آوری کرده و آن را به خوردِ مخاطب ِ آَفته در دنیای انفجار اطلاعات می دهند ، روزنامه نگار یا خبرنگار ، نام گذاشت ؟!

متاسفانه در تمام این سالها که روزنامه نگاری ( در مفهوم کلاسیک شامل : گزارشگر – مقاله نویس – خبرنگار ویژه تنظیم اخبار – معاون سردبیر – مسئول سرویس های خبری ویژه و... می شود )وارد ایران شده است همانند چوب ِ دو سر سوخت در توجیه های غیر حرفه ای به آن پرداخته می شود . از یک سو منابع را برگرفته ی مستقیم از فرهنگ ِ کشورهای غربی می دانند و از سوی دیگر به بومی شدن این دانش اعتقادی از خود نشان نمی دهند !!!

همین مسئله هم باعث شده از هر دو سمت ِ این ماجرا عقب گرد ، مشاهده شود . خوب ، اگر به اصول حرفه ای روزنامه نگاری هم توجه می شد ، بازهم قابل تحمل بود تا اینکه به بهانه بومی کردن آن دانش و تجربه ها ، اصول اساسی و حرفه ای این کار را هم نابود کنند . متاسفانه فضای رسانه ای کشور علی رغم دارا بودن پتانسیل بالا و همچنین افراد با تجربه و دانشمند ولی همچنان در ورطه آشفتگی به سر می برد . خبر نویسی و مخابره آن ( آنهم در این دنیای مافوق ِ تصور در سرعت انتقال پیام ) در این روزها در کشور ما به یک سرگرمی بیشتر شبیه است تا یک کار تخصصی و حرفه ای که پیامدهای بیشماری ( چه خوب و چه بد ) به همراه دارد .

کم نیستند خبرهایی که در کشور به واسطه عدم دانش کافی به شکلی غیر ِ حرفه ای منتشر شده اند و تبدیل شدند به یک سوژه ی مضحک برای غولهای رسانه ای دنیا ویا حتی در مقیاسی کوچک تر ، بر خلاف اخلاق حرفه ای ، جریانی غیر ِ منتظره را در افکار عمومی به راه می اندازند که آرزوی بخشش لقای آن به عطایش برای آنان را باعث می شود .

در دنیای پیچیده ارتباطاتی و لبریز از اطلاعات ِ دست چین نشده ، اوضاع فرق می کند ، کار بسیار پیچیده است و بدون تردید نداشتن دانش کافی و کنترل صحیح بر این جریان ، می تواند عواقب ناخوشایندی را به همراه داشته باشد . البته این ماجرا یک سوی دیگر هم دارد و آن این است که لزوماً هر شخص فارغ التحصیل شده از دانشکده روزنامه نگاری ، الزاماً یک روزنامه نگار نیست .

شاید هم در این بین استفاده از منابع ِ غربی با تعاریف کمی گسترده و پراکنده ( البته به واسطه دید  و زوایه دیدِ متفاوت )  آشفتگی ِ نسبی را در اذهان ایجاد کرده باشد . همانطور که در تعاریف بزرگان و صاحبنظران روزنامه نگاری برای یک روزنامه نگار خصوصیاتِ متفاوتی را به عنوان الویت ، بیان کرده اند ؛

- هربرت بروکر :  رو کردن ِ حقیقت و مو از ماست بیرون کشیدن

- جمیز رستون : سرحالی و زنده دلی

- پل میلر : زرنگی و حیله گری

اینکه گفتم لزوماً یک تحصیلکرده روزنامه نگاری ، نمی تواند لزوماً روزنامه نگاری موفق و خوب باشد در دنیای رسانه ای ها به یک مثل انکار ناپذیر تبدیل شده است . البته مسئله دیگری هم هست که نباید به سادگی از آن گذشت . شاید دانش کافی و سازمان یافته و همچنین کمی ذوق ِ حرفه ای ، بتواند یک روزنامه نگار خوب تحویل جامعه بدهد ولی این تمام ماجرا نیست ... بدون شک نمی شود  از یک فردی که حتی ابتدایی ترین حقوقِ حرفه ای ( البته در ایران به اینجاها قد نمی دهد ، حتی حقوق اولیه کارگری – در مفهوم عام – هم رعایت نمی شود ) و کاری در مورد او رعایت نمی شود انتظار داشت با تمام قدرت و با آرامش ِ کامل ، مشغول به تهیه خبر و مخابره آن شود .

این مسئله که روزنامه نگاری یک شغل است یا یک حرفه یا یک صنعت و یا حتی یک تجارت ، نظرات ِ متفاوتی وجود دارد . شاید خیلی ها به روزنامه نگاری فقط به دید یک شغل حرفه ای نگاه کنند که البته اشتباه نکرده اند ولی خوب ، جنبه های دیگر را نادیده گرفته اند ... شاید خیلی ها آن را فقط یک صنعت یا تجارت بدانند که این دسته هم زاویه دیدی ناقص را برای ارائه تفسیر ِ خود برگزیده اند ... همانطور که می دانید اولین هدف روزنامه نگار ، ایجاد یک رابطه ی مناسب و فروش روزنامه اش ( یک پیام در قالب هر یک از رویدادهای رسانه ای در مفهوم عام ) است و اگر به این هدف نرسد یعنی به اولین هدف خود دست نیافته و این یعنی شکست در اولین قدم ... شاید کمی جسورانه باشد ولی در عمل ، روزنامه نگار موفق ، لزوماً یک روزنامه نگار خوب نیست  اما در طرف دیگر ِ ماجرا ، روزنامه نگاری خوب ، باید روزنامه نگار ِ موفقی باشد .

احساس می کنم این برداشت جسورانه ( البته راه گریزی برای این گونه تفسیر نسیت ) به روزنامه نگارانی که خود را فقط یک روزنامه نگار حرفه ای و محض ، بدون داشتن ِ دانش صنعتی و تجاری ، می دانند ، نهیب ِ مغرور بدون می زند ... اینطور نیست ؟!!!

متاسفانه در کشور ما کم نیستند افرادی که ( علی رغم حضور افرادِ باتجربه و دانش ِ بالا ) می خواهند با یک خبر آنهم از نوعِ بی ارزشش تبدیل به یک روزنامه نگار شوند . آنانی که سعی می کنند در ابتدای راه با حرکاتِ غیر حرفه ای فراوان ، به خیال ِ خود منتقدِ دولتمردان شوند و از این تفرفند هم که شده ، جایگاهی هرچند مجازی برای خود دست و پا کنند ولی  این دسته باید یادشان باشد که اگر در مدرسه انشای خوبی می نوشتند هیچ ضمانتی برایشان ایجاد نمی کند که روزنامه نگار ِ خوبی هم بشوند ... قطعاً روزنامه نگاری با چیدن خوبِ جملات کنار هم آنهم با عبارات جذاب ، خیلی متفاوت است .

قبول دارم که نواقص  و کوتاهی های بسیاری در حمایت از این قشر ِ خدمت گذار و بی توقع به ملت بزرگ ایران وجود دارد ولی خوب این دلیلِ محکمی برای زیر پا گذاشتن ِ اخلاق حرفه ای رسانه ای نیست . یک روزنامه نگار خوب و موفق ، ضمن داشتن ِ دانش کافی باید قدرت تحلیلی بالای هم از مهمترین مسائل موجود در حیطه زندگی اجتماعی اش داشته باشد . واقعیتی در این بین وجود دارد و آن این است که عملکرد روزنامه نگاران ( االبته در سایه تصمیمات سازمانی ِ هر رسانه ) و تصمیماتی که برای نحوه عملکرد و ارائه خروجی ِ کاری شان اتخاذ می شود ، اطلاعات و آگاهی های میلیون ها انسان را در طول هر روز و هر ساعت شکل می دهد و در اصل ، تصویری  از واقعیات اجتماعی را  در ذهنشان نقش می بندد  پس مهم است که روزنامه نگار و سیاستمداران ِ تعیین کننده خط مشی های هر سازمان رسانه ای ،  بدانند که آنها فرآیند دانایی و اطلاع رسانی را رقم می زنند و این یعنی باید بیش از پیش با وسواس و دقت و با تعهد و آگاهی در مسیر جریان سازی  برای افکار عمومی گام بردارند .

شاید این یادداشت ، خبری بود از وارونگی ِ دید ِ بعضی ها  ( چه روزنامه نگاران و چه افکار عمومی ) در خصوص روزنامه نگاری ... شاید هم خبری بود با ارزش خبری ِ عنوان شده در تیتر اصلی که کنایه ای داشت در خصوصِ نقدِ زاویه دیدمان به روزنامه نگاری  از نگاه دریچه ی ضرب المثل ِ سنگ ِ بزرگ علامت ِ نزدن است ... شاید هم  ... شاید هم اصلاً هیچ خبری در خود نداشت ... قضاوت با شما ...