عنوان : امپراتوری سر افکنده

دسته : سیاست 

این یادداشت در سایتهای زیر لینک شده است : 

پایگاه تحلیل و خبر سیاسی باصر

بهترین های حرف تو 

در هنگام تلاش برای بررسی مسائل مختلفی که ارائه تحلیلی از آن در این فضای رسانه ای سرکوب گرانه در جامعه بین اللمی ، به شدت آزار دهنده است ، نگاه به هر سو ، نقطه کانونی لنزها را به سمت دستهایی می برد که اتفاقاً خیلی آشکار شده اند .

مرور حوادث و حواشی ِ  ژنو 2 ، مذاکرات هسته ای ایران ، درگیری های اوکراین ، منازعات سودان جنوبی ، نبردهای الانبار عراق و ... ، همه و همه رد پاهایی محکم از تلاشهای آمریکا جهت حفظ نفسهای پایانی اش در مسند امپراتوریست .

به طور مشخص این رزوها جمهوری اسلامی ایران وارد بازی هوشمندانه ای  با آمریکا و غرب شده است که به شدت دلهره و آشفتگی را در اظهارات و اقدامات سران آنها ، هویدا ساخته است . گرچه ایالات متحده آمریکا تلاش می کند هرچند با حرکتهایی بسیار تکراری و نخ نما ، جانی دوباره برای نفسهای آخرش پیدا کند ولی اینبار ، سدی مستحکم و قدرتمند برای برچیدن ریشه های این استکبار جهانی ، در مقابلش قد علم نموده است .

ورود ایران به بازی هسته ای که اتفاقاً در فضای افکار عمومی داخل کشور با جریان سازی هایی هم همراه بوده ، بر خلاف ادعای برخی از مفسران ، فرصتهای بی نظیری را هم برای نقش آفرینی در این فضای مه آلود منطقه برای جمهوری اسلامی فراهم آورده است . در همان نقطه ابتدایی این بازی ، لرزه ای به جان کشورهایی حامی آمریکا در منطقه افتاد ، که دست و پاهایشان را در وضعیتی شبیه به گره های ملوانی قرار داد .

ری تکیه تحلیل گر نام آشنای شورای روابط خارجی آمریکا و متخصص مسایل ایران در این خصوص نظر جالب توجهی دارد ، وی می گوید " این احتمال که دیپلماسی هسته‌ای، آمریکا و ایران را  در منطقه به یکدیگر نزدیک می‌کند، باعث شده تا هراسی غیرعادی جهان عرب را فرا بگیرد. با توجه به سابقه طولانی بی‌اعتمادی بین دو کشور، این مسله مضحک به نظر می‌رسد. با این وجود این نگرانی در میان حاکمان عرب، با پیشرف در رسیدن به توافق نهایی بر سر برنامه هسته‌ای تهران تشدید شده است. آمریکا هیچ وقت قادر نبوده کنترل تسیلحات را بدون توهم دنبال کند و همواره بر تقدیس طرف‌های مذاکره خود اصرار و از میانه‌روها استقبال کرده و در پی یافتن زمینه‌های مشترک برآمده است. چالش امروز آمریکا دفاع از تاریخ خود و رسیدن به یک توافق هسته‌ای با ایران همزمان با نفی جاه‌طلبی‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی است " .

اقداماتی این چنینی از سوی جمهوری اسلامی ایران بدون تردید نظریه استراتژی به چالش کشیده شده آمریکا از سوی ایران در منطقه را بسیار تقویت می کند . همانطور که مقام معظم رهبری هم فرمودند ، آمریکا یک امپراتوری سر افکنده در منطقه است که دیگر توانایی  اعمال نظم در خاورمیانه را ندارد . سران کاخ سفید هم به این مسئله رسیده اند که دیگر توانایی تغییر سریع تاکتیک های خودخواهانه در خاورمیانه و استفاده از آن به نفع خود را ندارند . در این میان جمهوری اسلامی ایران با پیش برد سیاستهایی چند جانبه و چند سویه ، به طور هماهنگ ، آمریکا را دچار سرگیجه دیپلماتیک کرده است .  بازیگردانی بی نظیر ایران در مسئله سوریه حتی نشست ژنو با این هیاهوی رسانه ای را که به واقع یک نمایش سیاسی بود ، به یک جلسه دیدار بی نتیجه تبدیل کرد .

آمریکا در این اوضاع و احوال سعی می کند ضمن گفتگو با ایران بر سر مسائل هسته ای ، افزایش ضریب نفوذ ایران در منطقه را نیز کنترل نماید که البته با حال و روز این روزهای متحدان آمریکا در منطقه ، هدف دوم بیشتر به یک رویا می ماند .

به نظر می رسد جمهوری اسلامی ایران توانسته است با یک اتخاذ یک رویکر مناسب ، از شدت مسئله امنیتی شده هسته در سازمان ملل متحد بکاهد . غلامعلی خوشرو معاون سابق وزارت امورخارجه در این خصوص می گوید " باید فعالیت های هسته ای صلح آمیز خود را در مسیر توسعه  و امنیت کشور پیگیری کنیم . خوشبختانه توافق ژنو کمک کرد تا حساسیت های امنیتی- سیاسی  موضوع کم شود  و بر ابعاد  فنی و حقوقی تکیه شود.  امیدوارم که بتوانیم پس از این تفاهم، فضای تهدید آمیز را به یک فضای همکاری در منطقه و  فرا منطقه تبدیل کنیم. سیاست خارجی ایران ظرفیت کلانی برای تامین منافع و امنیت کشور دارد. نباید اجازه دهیم سیاست ما قربانی و گروگان جوسازی های جهانی شود "

 جمهوری اسلامی ایران اکنون در ابتدای این مسیر قرار دارد . بدون تردید باید بیشترین استفاده را ازاین موقعیت ها برد ، از یک سو ماهیت و سرشت واقعی برنامه صلح آمیز هسته ای خود برای افکار عمومی دنیا بیشتر هویدا ساخت و از سوی دیگر  ضمن گسترش روابط خارجی خودمان را در ابعاد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ، اقدامات سلطه جویانه و خودخواهانه آمریکا در منطقه را چالش کشید .

 اینکه  ایران از موقعیت  ویژه و بسیار مهمی در منطقه بر خوردار است دیگر بر هیچ ملت یا دولتی پوشیده نیست ، جمهوری اسلامی ایران می تواند با افزایش هوشمندانه نفوذ خود در جریان سازی های منطقه ای و به همراهی خواندن کشورهای دیگر در این مسیر ، نقش پر رنگ خود در تحولات خاورمیانه را به روزهای اوج خود برساند ، روزهایی که در آن رهبر بلامنازع منطقه باشد و آنگاه است که دیگر باید با صدای بلند فاتحه ای برای حضور آمریکا در منطقه خواند .

عنوان : دیپلماسی لبخند

دسته : سیاست

غیر قابل انتشار در مجله پارسی نامه 

این یادداشت را در سایتهای زیر مطالعه بفرمائید :

پایگاه تحلیل  و خبر سیاسی باصر  

بهترین های وبلاگی ِسایت حرف تو 

سایت دانا 

کشورهای غربی و متحدان منطقه ای شان ، از چند سو و در چند جبهه ، قصد کردند که ایران را به اصطلاح از صحنه بازیگردانی در  مسئله سوریه کنار بزنند . کش و قوص های فراوانی که البته دامن خود آنها را نیز گرفته است .

در این میان جمهوری اسلامی ایران دیپلماسی زیرکانه و منطقی را برای مقابله با این تبانی غیر معقول به کار گرفت که سفر آقای ظریف به چند کشور منطقه در هفته گذشته ، نمود آشکاری از این دیپلماسی قدرتمند و فعال بود .

قبل از تحلیل این رفتار هوشمندانه جمهوری اسلامی ، بد نیست سری هم به کشورهایی بزنیم که قصد دارند به رفتارهای غلط شان در قبال مناقشه سوریه ، تغییر جهتی معنا دار بدهند . تغییر رفتارهایی که بدون شک ، شیوه بازیگردانی جمهوری اسلامی ایران در منطقه در کنار عوامل داخلی شان ، از دلایل قابل اعتنای آن است .

یکی از این کشورها ، ترکیه است . عبدالباری عطوان ، نویسنده و تحلیل گر مشهور جهان عرب در این خصوص می گوید " نخست وزیر ترکیه بعد از شکست سیاستهایش درقبال سوریه هم اکنون بدنبال از سرگیری روابط خود با نظام سوریه از طریق تماس با ایران و عراق به عنوان همپیمانان اصلی دمشق است . دو هفته قبل از نشست ژنو2 که برای حل سیاسی بحران سوریه به عنوان مقدمه ای برای پایان دادن به جنگ داخلی این کشور برگزار می شود، عبدالله گل رییس جمهور ترکیه به ایجاد تغییرات ریشه ای در سیاست کشورش در خصوص تحولات سوریه دعوت می کند؛ این بدان معناست که بشار اسد رییس جمهور سوریه و نظام او همچنان باقی خواهد ماند و دل بستن به سرنگونی نظام سوریه محدود شده است "

البته اختلافات شدید و دامن گیر بین مخالفان سوری و شکست تمامی تلاشها برای متحد کردنشان جهت شرکت در ژنو 2 ، تبدیل به تاخیری معنا دار از سوی مخالفان شده است که صدای کشورهای درگیر در این ماجرا را نیز در آورده است . تاخیری که  دیگر این روزها به مقدمه چینی جهت اجرای فاز جدید نقشه غرب به سرکردگی آمریکا در این جریان ،  تفسیر می شود .

رجوع و بازگشت کشورهایی که تا امروز حامی اصلی تروریست ها در منطقه بودند ، به رفتارهای عاقلانه تر را ، می توان احساس خطر در خصوص سرنوشت حمایت از تروریستها دانست .  سرنوشتی که به طور آشکار دامن ترکیه و برخی از کشورهای منطقه را فراگرفته است .

این پس زمینه عملیاتی که به صورت سه بعدی و محسوس در آمده است ، باعث نشد که جمهوری اسلامی ایران از سیاستهای تاثیر گزاری و کنترلی خود بر مناقشه سوریه دست بکشد و یا از طریق ائتلاف برای فراهم نمودن شرایط عدم حضور ایران در ژنو 2 ، به پشت پرده رانده شود .

این وضعیت بوجود آمده هرگز به معنای کناره‌گیری و انفعال ایران در مورد سوریه نیست . هرکسی که در گفتگوها شرکت می‌کند می‌داند که ایران نقشی حیاتی در هر راه‌حل برای بحران سوریه دارد . بدون تردید این کشورهای مشارکت کننده در ژنو2 به تلاش‌های ایران نیازمندند .

این دیپلماسی فعال جمهوری اسلامی ایران بر حول محور سفر به سه کشور سوریه، اردن و عراق، بازدید از کشورهای مجاور و محاط بر سوریه قرار دارد ، سفری که با هدف آگاهی و درک دیدگاه‌های این کشورها و حصول اطمینان از تعهد آن‌ها به بستن مرزهای خود به روی تروریست‌ها به منظور ممانعت از ورود گروهک‌‌ها به سوریه شده و قاچاق سلاح به این کشور متمرکز است.

المانیتور در یادداشتی در این خصوص آورده است " ایران برای این کشورها پیامی دارد: هیچ شانسی برای سرنگونی اسد با استفاده از قدرت نظامی وجود ندارد و لازم است تا با همکاری با یکدگیر زمینه‌ساز دستیابی به یک راه‌حل سیاسی برای رهایی از تراژدی قربانی شدن هزاران سوری بر اثر ادامه جنگ در این کشور شویم "

البته امروز در خبرها داشتیم که جان کری با شدت تمام  دست داشتن بشار اسد در آینده سوریه را امری غیر ممکن خواند . خودِ کری هم می داند که دیگر برای این رجز خوانی ها فرصتی نیست . اتفاقات این سالهای خاورمیانه ، دیگر به طرزی رقم خورده است که نمی توان به سادگی قبول کرد ، آمریکا با یک حرکت بتواند نقشه خاورمیانه را تغییر دهد .

در هر حال ، رایزنی ها و حرکات صحیح جمهوری اسلامی در دیپلماسی منطقه ای ، مخصوصاً در این روزها و در جریان حواشی ژنو 2 ، آمریکا و متحدانش را سخت دچار آشفتگی و تناقض گویی نموده است .

عنوان: یک بام و دو هوا

دسته : سیاست 

این یادداشت را در پایگاه تحلیل سیاسی باصر  و سایت حرف تو ، مطالعه بفرمائید .

تناقض در دیپلماسی های رنگارنگ ایالات متحده آمریکا  مخصوصاً در قبال خاورمیانه دیگر حتی برای خود ِ آمریکائی ها هم قابل توجیه ِ رسانه ای نیست .

این تناقضات را می توان در جریان مناقشات سوریه و عراق به وضوح مشاهده نمود . اوج این رفتارهای دوگانه را می توان در این جملات جان کری به وضوح مشاهده کرد ، آنجایی که جان کری در این خصوص گفته است : واشنگتن در نبرد دولت عراق برای باز پس گیری شهرهای این کشور در استان غربی‌اش که به اشغال شبه‌نظامیان گروه موسوم به دولت اسلامی عراق و سوریه در آمده است، از دولت بغداد حمایت خواهد کرد.

در یک حساب سرانگشتی ، اولین سوالی که به ذهن هر شنونده ای می رسد این است که چرا آمریکا این پیشنهاد سازنده را در خصوص مسئله سوریه مطرح نمی کند ؟ چرا نبرد با القاعده در عراق بسیار پسندیده است ولی همین اقدام در سوریه مذموم است ؟

البته جالب اینجاست که همزمان با  این اقدامات متناقض ، کشورهای عربی منطقه از جمله عربستان هم بنابه دلایل بسیار زیادی ، دنباله رو  ایالات متحده شده است . نکته جالب تر اینکه ، جان کری انی موضع ایالات متحده آمریکا را از سرزمینی به تلکس های خبری دنیا مخابره کرد که خود ، عامل اصلی تروریسم پروری در دنیاست ، سرزمین عربستان سعودی !

کریستوفر هیل ، سفیر سابق آمریکا در عراق در این خصوص نوشته است : عربستان سعودی افراطی‌های القاعده در عراق را تسلیح و حمایت مالی می‌کرد . در جایی دیگر وی آورده است : به گزارش منابع اطلاعاتی، عربستان سعی دارد دولت نوری المالکی، نخست وزیر عراق را بی‌ثبات کند.

البته شاید برای آل سعود این مسئله خیلی خوشایند نباشد ولی انتشار اسناد محرمانه حمایت های این خاندان از تروریسم در خاورمیانه و تایید اسناد آن از سوی آمریکا ، می تواند نشانه ای باشد برای پیگیری روند تغییراتی متفاوت در عربستان سعودی .

 فینیام کانینگام  ، نویسنده و کارشناس ایرلندی نظر خود را این جملات بیان می کند : ماهیت پر تنوع این گروه‌های بیشمار، ناقض این حقیقت نیست که تمام این گروه‌ها به همان ایدئولوژی افراطی وهابی‌های عربستان سعودی باور دارند؛ آنها تحت لوای القاعده فعالیت می‌کنند، این افراد شنیع‌ترین جنایات را بر ضد مردم، از جمله مسلمانان شیعه، سنی و همچنین مسیحیان مرتکب شده‌اند و در تمام این مراحل، عربستان سعودی است که از آنها حمایت می‌کند.

تمام شواهدی که این روزها از دست داشتن آل سعود در تجهیز و کمک مالی به تروریستهای منطقه در دست است ، اثبات می کند که تسلیحات امریکایی که مخفیانه وارد عربستان سعودی می‌شود از سوی القاعده برای تشدید نزاع و درگیری در عراق و سوریه و بی‌ثبات کردن این دو کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد ولی با تمام این اوضاع و احوال ، مسئولان به ظاهر متشخص آمریکائی در اظهارات گستاخانه ای ، در کنار حامیان تروریسم در عربستان سعودی می‌نشینند و با گستاخی تمام اعلام می‌کنند که القاعده به «خطرناک‌ترین بازیکن» منطقه بدل شده است !

حال ، دوباره به سوال ابتدایی مان بر می گردیم ؛ این تناقضات رفتاری در خصوص حمایت دوسویه از تروریست هاو دولتهای متضرر در نبرد با آنها ، صرفاً به چه دلیل است ؟

مسئله خیلی پیچیده نیست . تجهیز تروریست ها از یک سو و تجهیز دولتهای درگیر با اقدامات تروریستی از سوی دیگر . به نظر شما ، در این میان سطح فروش تسلیحات نظامی آمریکا به چه اندازه رشد نشان خواهد داد ؟

در حوالی دهه  1970 تا 1990 بود که القاعده تحت عنوان پوششی ایدئولوژیک در خدمت دستیابی به اهداف امپریالیسم در خاورمیانه ، اقدام رسمی خود را آغاز نمود و تا امروز هم  یگانه دلیل ِ مبارزات گسترده آمریکا با تروریست در خاورمیانه بوده است !

شاید آل سعود ، این بار قربانی مبارزه با تروریسم و تروریسم پروری باشد و یا شاید هم هنوز بتوان در مبارزه با تروریسم منطقه ای در خاورمیانه روی حمایتهای مالی عربستان حساب باز کرد .اقدامات چند سویه عربستان در این خصوص ، مخصوصاً تلاش های این روهای آل سعود برای از بین بردن داعش ، موضوع آینده عربستان را در هاله از ابهام قرار داده است .

نکته ای که در این میان وجود دارد این است که دیگر نمی توان خوراکهایی از این دست را به راحتی برای رسانه های سراسر دنیا ، پیش خور نمود .