عنوان : برگردان

دسته بندی : سیاست

نویسنده : امیر محمد

تاریخ : 26/6/92

این مطلب در  پایگاه خبری بولتن نیوز و سایت حرف تو لینک شده است .

 روزهای آرام و بدون خبرهای داغ از سوریه شاید برای خیلی از مردم جای سوال داشته باشد . اینکه چه شد روسیه علی رغم تلاشهای زیاد رسانه ای ما برای القاء جو مثبت از نقشش در سوریه ، ترجیح داد مانند همیشه منافعش را در لابی های پشت پرده با آمریکا ببیند و اینکه چه شد که خبرهایی از پرده دوم نمایش ایالات متحده آمریکا در منطقه به گوش می رسد ... همه و همه شاید فقط و فقط بخشی از سناریوی بازیگردانی آمریکا در خاورمیانه باشد . البته آمریکا در خاورمیانه لقمه ای بزرگتر از دهانش را برداشته و خود را به طور همزمان در چند جبهه بزرگ درگیر کرده است . از بخت بد آمریکا در تمامی این جبهه های موجود در خاورمیانه رنگ و بوی جمهوری اسلامی از مقاومت ها و استقامت ملت های آزاد و بیدار به مشام می رسد .

بعد از کشو قوس های فراوان بالاخره سوریه هم بنا بر پیشنهاد دوستان واقعی و دوست نماهای خود عضو کنوانسیون منع استفاده از سلاح های شیمیایی سازمان ملل شد . اقدامی که توانست در ظاهر آب سردی باشد برای سیاستها و فشارهای شدید آمریکا . البته مسئله مهم در این میان همانطور هم که علناً از سوی آمریکا اعلام شده است حفظ امنیت  مرزهای رژیم اشغالگر قدس است . پر بیراه نیست که بگوییم یکی از عوامل اصلی طراحی طرح های خاورمیانه جدید رعایت همین مسئله است . سفر اخیر جان کری به سرزمین های اشغالی و دلگرمی وی به نتانیاهو از بابت اینکه تفاوقاتش با روسیه خللی در سیاست کلی و راهبرد نهایی آمریکا در منطقه نخواهد داشت هم مدعایی بر این ادعاست .

البته این ترس و واهمه ایالات متحده آمریکا و اسرائیل از ضریب بالای نفوذ جمهوری اسلامی فقط مختص به منطقه خاورمیانه نیست بلکه در سناریوهای همزمان و با جو سازی های رسانه ای صحبت از ارتش نامرئی جمهوری اسلامی در سایر مناطق دنیا بخصوص درحوالی آمریکا به میان می آورند که البته این جریان سازی هم امتدادی از طرح های اعمال فشار بر ایران است .

در خصوص مسئله مورد بحث ، مهمترین نکته ای که وجود دارد این است که نمی توان به همین سادگی زیر بار توافق پنهانی آمریکا با روسیه رفت و آن را یک اتفاق ساده و دیپلماتیک قلمداد نمود . شاید با یاد آوری بازیهای گذشته شبیه به این موضوع که از سوی آمریکا و غرب در مناطق مختلف مشاهده شده است کمی شک و تردید در خصوص خاتمه یافتن موضوع سوریه و توافق پنهانی و ناگهانی آمریکا و روسیه بر سر این کشور بیتشر شود . خاطراتی که شاید بتوان عراق را نمونه بارز آن دانست . عراقی که تقریباً همین بلا بر سرش آمد و با بازیهای مرحله به مرحله و نفوذها و تهدید های تکاملی و موجی ، سرانجام قدرت نظامی و دفاعی داخلی عراق را کمرنگ کردند و سر انجام همانی شد که از روز اول توافق بر سر آن شده بود !

از نظر رسانه های آمریکایی و غربی شاید آمریکا می خواهد با این جو سازی ها و برنامه هایی که در سوریه اجرا می کند به نوعی به ایران بگوید که برنامه های هسته ای اش اینچنین عواقبی خواهد داشت که البته تحت این شرایط ، این فکر بسیار ناشیانه خواهد بود .

ترجیح می دهم در این مبحث کوتاه بیشتر به برنامه های بلند مدت آمریکا بپردازم که خود در این دنیای بی مرز اطلاعات می توان مسیر را به وضوح نشان دهد . همانطور که قبلاً هم گفته شد یکی از برنامه های اصلی آمریکا در خصوص خاورمیانه حمایت ار مرزهای اسرائیل نا مشروع است ، البته در نگاهی دور دستانه تر در کنار این مسئله نمی توان از دو مضوع به سادگی گذشت . یکی از آنها مسئله درگیری تاریخی آمریکا و شوری است . مسئله ای که می توان به وضوح رد پای آن را در مسئله سوریه مشاهده نمود . روسیه از یک سو سعی دارد برای اولین بار بعد از جنگ سرد دوباره قدرت و ابهت شوری را یادآوری و بازسازی نماید ( البته در اشلی کوچکتر ) و از سوی دیگر هم آمریکا همچنان بر برنامه خود مبنی بر ایجاد آشفتگی در اضلاع مختلف مرزهای روسیه و چین پایبند است و با اجرای زیرکانه برنامه های خود در جای جای خاورمیانه از یک سو به فکر ایجاد آشفتگی همزمان در مرزهای اطراف ایران و روسیه و چین است و از در مقابل با ایجاد این برنامه بتواند خود را مدافع امنیت اسرائیل در منطقه نشان دهد .

مسئله دیگر بحث ورود عربستان سعوی به میانه میدان بازیست . در کنار تمامی این برنامه ها نقش مزحک و ناشیانه عربستان در این بازیها هم جالب توجه است . نقشی که بیشتر به یک گاو شیرده می ماند که فقط به فکر دوشیدن شیرش هستند ولاغیر . برنامه اصلی آمریکا در خصوص عربستان استفاه از توان مالی و قوه استدلال افتضاح این عرب بی مغز است برای گسترش نوعی اسلام ساختگی و مد نظر آمریکا که به وسیله آن بتواند هر چه بیشتر به مسلمانان جهان فشار اعمال کند .

در میانه این کارزار جمهوری اسلامی ایران همانند همیشه پر صلابت و مقاوم و روراست بعنوان اولین و تنها کشوری است که خاورمیانه را بدون هرگونه سلاح کشتر جمعی اعم از هسته ای و شیمیایی می خواهد و برایش در اصل ماجرا هیچ چیز تفاوت نمی کند. بدون شک هرکجا که منافع کشورهای مستقل ایجاب نماید بر سر داشتن سلاح های کشتار جمعی هم به توافق خواهند رسید .

عنوان : روان پریش

دسته بندی : سیاست

نویسنده : امیر محمد

تاریخ :  1392/4/25

لینک این مطلب که در سایت حرف تو منتشر شده است .

این روزها در حال کلنجار رفتن با خودم بودم در خصوص بی حوصلگی از ریتم کند و تکراری خبرهای روزنامه ها که بازهم عروسک خیمه شب بازی اسرائیلی من را از این فرو رفتن در تفکر عمیق نجات داد و با اظهار بیانات گهر بارش ، لبخند رضایت ما از حماقت های وی را بر لبانم نشاند .

احتمالاً این آقای نتانیاهو یا نمی داند خط قرمز یعنی چه و یا اصلاً رنگ ها را از همدیگر تشخیص نمی دهد که بازهم در توهمات خویش برای کشور قدرتمند جمهوری اسلامی ایران ، خیال دست درازی ، تصور می کند . فکر کنم آخرش این آقای نتانیاهو آرزو به دلِ این خیال حمله به ایران بماند و از این سرای پر فریب ، رخت بر بندد .

البته این مجموعه بازیهای اسرائیل و آمریکا برای دفعات نخستین نیست که اجرا می شود . بارها این بده و بستانهای رسانه ای بین این دو هم پیاله رد و بدل شده است . اوباما تا کنون زیر بار دیوانه بازیهای نتانیاهو نرفته ، چرا که خوب می داند سرشاخ شدن با ایران یعنی در یک زیر دوخم  ایران اسیر شدن  و در نهایت خاک شدن ، البته اگر شانس بیاورد و یک بارانداز هم از ایران نخورد ، حداقل با یک امتیاز ، میدان بازی را سرشکسته ترک خواهد کرد . حالا این که خود شیطان بزرگ است ، اگر نوچه اش ( اسرائیل ) بیاید دیگر خودتان نتیجه را حدس بزنید ، کار سختی نیست .

البته برای این دستپاچگی نتانیاهو دلایل زیادی را می توان بر شمرد ولی آن چیز که واضح است ، سردرگمی وی از بالا رفتن ضریب نفوذ جمهوری اسلامی ایران در دنیاست و اینکه اگر این روند مثبت یارگیری جمهوری اسلامی ایران در بین ملتها و دولتهای سراسر دنیا ادامه پیدا کند ، آنوقت دیگر کسی برای حرفها و طرحها و نقشه های این مجنونِ عاقل نما ، حتی تره هم خرد نمی کند .

نتانیاهو اعلام کرده که ساعت برنامه های کشورش با سرعتهای مختلف حرکت می کند ، هر کجا که دوست داشته باشد آرام حرکت می کند و هر کجا هم که میلش نکشد ، سرعت را کم می کند ! خیلی رو داری می خواهد اینچنین آشکار اعلام کردن که در روند حل مشکلات منطقه و جهانی ، اسرائیل همیشه باب میل نافُرمش عمل می کند .

در خصوص بی ادبی هم که نتایناهو ، هیچ حرفی را باقی نگذاشته است . از بذل و بخشش القاب و نشان های خودش به روسهای جمهور فعلی و آینده جمهوری اسلامی ایران می توان به راحتی به شخصیت روان پریشش در مناسبات جهانی پی برد . البته احتمالاً این مشکلات وی ، نمودی از روان پریشی های درون خانوادگی است که به وی پیشنهاد می کنم یه سری به یک روان شناس بزند تا بیشتر از این اختلافات درون خانوادگی اش را به صحنه مناسبات جهانی وارد نکند .

در این میان ادعای دولت ایالات متحده آمریکا در خصوص بازتاکید بر لزوم حل مشکل هسته ای ایران از طریق مذاکره و همچنین آرامشی که در اعضاء گروه 1+5 در خصوص ادامه روند مذاکره با ایران دیده می شود ، مزید بر علت شده تا این آقای نتانیاهو ، بیش از پیش احساس خطر کند و این چنین دیوانه وار شروع به تهدیدهایی نماید که بدون شک بروز هر کدام از پیش نمایشهای آن مساوی خواهد بود با همان چیزی که اسرائیل از آن می ترسد ، یعنی محو کامل ار صحنه سیاسی و حتی فیزیکی در پهنه دنیا . پیشنهاد می کنم آقای نتانیاهو کمی حافظه خود را به کار بگیرد و دیوانه بازیهایش در برخورد با حزب الله را به خاطر بیاورد و بعد ، آن شکست از فرزند برومند جمهوری اسلامی در منطقه را صد برابر کند ، آنگاه است که در خواهد یافت با چه کسی روبروست .

نویسنده : امیر محمد

1392/4/1

این شیخ کلیدش را بر عکس می چرخاند ؟!

شاید خود ِ غربیها و دست نشانده هایشان این بار حتی فکرش را هم نمی کردند که اینطور در دام ِ ضدپاتک نظام جمهری اسلامی گرفتار شوند . آنها که بعد از فتنه  سال 1388 قصد داشتند در این میدان هم با اجرای یک بازی چند مرحله ای ، دوباره چنگک مداخله جویی شان را بر اراده های آهنین مردم آویزان کنند ، به دست آهنین همین مردم و با برنامه ریزی مستحکم سیستم امنیتی کشور ، سردرگم تر از همیشه ، طعم شکست را نوش جان کردند . این بار برنامه ضدانقلاب بر این اساس استوار شده بود که با مانور رسانه ای در خصوص رد صلاحیت ها و بعد از آن اظهار و اِعمال نظر در مهندسی انتخابات ، به نوعی نتیجه انتخابات را به نفع خود مصادر کند و بتواند از این طریق رویاهای دست نیافته شان در فتنه 88 را دوباره زنده کند .

در این میان طبق معمول بازی از چند وجه شروع شد . یک وجه آن در داخل کشور و به دست بازمانده های فتنه 88 و برخی دیگر از غافلین و به عمداً به خواب رفته ها بود و وجه دیگر آن طبق روال همیشه در آنسوی آبها . نکته جالب اینجا بود که هر دو طرف ماجرا در محاسبات خود اشتباه کردند . اشتباه بزرگ آنها ، جایی بود که بر روی کلید واژه " گزینه نظام " کلید کردند . برنامه ضد انقلاب بر این اساس استوار بود که با معرفی یک نامزد خاص ، وی را به عنوان گزینه نظام معرفی کنند و در این مرحله هم دوحالت پیش آوردند که به خیال باطل خودشان در هر دو حال پیروز شوند . حالت اول : گزینه نظام ( به قول خودشان ) در انتخابات پیروز می شود و اینجاست که می توانند با سر دادن دوباره شعار تقلب ، این انتخاب را از پیش تعیین شده بخوانند و صحت مدعای خود را پیش گویی خود معرفی کنند  - حالت دوم : در این حالت گزینه نظام ( به قول خودشان ) در انتخابات پیروز نمی شود و در اینجاست که  می توانند با مصادر نتیجه انتخابات به نفع خود و اعلام شکست نظام و از دست دادن وجهه اش در بین مردم ، خود را پیروز انتخابات معرفی کنند .

اما غافل از معجزه ولایت مداری مردم و خواست خیر و با برکت خداوند متعال بودند . اینجا بود که با پیروزی آقای روحانی ، تمام رشته هایشان ، پنبه شد . بعد از این اتفاق سبک بازی ضد انقلاب هم تغییر کرد و سعی نمود با وارد کردن خود به تجمعات آرام و سوء استفاده از خوشحالی ملت از خلق حماسه ، در قالب و کالبد این خلوص مردم ، نیات و خواسته های شومش را بگنجاند ولی مردم هوشیارتر از این بودند که بخواهند در دام این بازی تکراری گرفتار شوند .

بعد از اینکه در این مرحله هم راه به جایی نبردند ، سعی کردن با نزدیک کردن عوامل و اهداف رسانه ای خود به آقای روحانی ، ایشان را یک اصلاح طلب معرفی کنند و در مرحله بعد با نزدیک کردن عناصر تند رو اصلاح طلب به ایشان به خاطر وامدار بودن به آقای خاتمی ، از این آب ِ به اصطلاح خودشان گِل آلود ، ماهی بگیرند  که با حرکت نسبتاً خوب رئیس جمهور منتخب و اصرار ایشان بر اعتدال گرا بودن شان و اتخاذ مواضع مناسب و بدور از افراط  ، این راه هم برای نفوذ بیشتر بسته شد . این عوامل دست به دست هم داده اند که عناصر تندرو اصلاح طلب کم کم از آقای روحانی نا امید شوند . این ناامیدی در مرور شبکه های اجتماعی به وضوح نمایان است . خوشبختانه آقای روحانی با اتخاذ مواضع روشن در خصوص مسائل مهم مورد مناقشه بین المللی ، تا حد زیادی باعث سرشکستگی و عقب نشینی ضد انقلاب خارج نشین و عوامل داخلی شان که با هماهنگ کردن چیدمان روزنامه ها و سوالات پرسش شده ، قصد اتصال محکم ایشان به اصلاح طلبان را داشتند ، شدند .

با این تفاسیر شاید انحصار آقای روحانی در طیف خاصی را نتواند صحیح و عادلانه تصور کرد . البته به جز در یک مورد آقای روحانی مواضعی در حد استاندارهای نظام را اتخاذ کردند و با ادامه این ویه بعد از انتخابات ، نشان دادند که هنوز گفتمان آرمانهای نظام کارگشاست و اینکه به قول آقای شریعتمداری ، نامزدهای اصولگرا شکست سنگین خوردند نه خود اصولگرایی . این شکست هم در قالب افراط و تفریط هایی بود که مردم از نامزدهای مدعی اصولگرایی مشاهده کردند و رأی شان به آقای روحانی که در اصول کلی با سیاستهای نظام همخوانی داشت برنامه هایش ، یعنی رأی به همان اصول نظام که اتفاقاً مورد منازعه برخی اصولگرا نماها هم بود .

به این جمله یکی از آقایون رسانه ای اصلاح طلب که بعد از کنفرانس خبری آقای روحانی ، با صدای بلند در محل کنفرانس ایراد شده بود توجه بفرمائید : این شیخ کلیدش را بر عکس می چرخاند ؟!

امیدوارم آقای روحانی همین طور بر سر مواضع قابل دفاع شان در چارچوب نظام ، بمانند و همچنان خود را امانت دار مطمئن مردم معرفی و ثابت کنند و کلیدشان را برعکس برنامه های ضد نظام بپیچانند .